بسم الله الرحمن الرحيم

بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت دوم :
1- كلمه يد در زبان عربی استعمالات مختلفی دارد و گاه صرفاً به انگشتان دست، گاه به انگشتان تا مچ، گاه به انگشتان تا آرنج، و بالأخره گاه به كلّ دست از سر انگشتان تا كتف، اطلاق می شود.
2- مقدار واجب از شستن دست در وضو فاصله ميان مرفق تا سر انگشتان است، لذا قرآن لفظ إِلَى المَرافِق را به كار برده تا مقدار واجب را بيان كند.
نتيجه می گيريم: چون لفظ يد كار بردهای گوناگونی دارد، كلمه إلی در إِلَى المَرافِق - بيانگر مقداری از اجزاء عضو است كه بايد شسته شود يعنی بايد دستها تا آرنج شسته شود نه كمتر و نه بيشتر و هرگز ناظر به كيفيت غَسل و شستوی دست كه مثلاً از بالا به پايين صورت گيرد يا از پايين به بالا نيست، اما كيفيت شستشو چگونه است؟ آن مربوط به عرف وعادت است و معمولاً از بالا به پايين می شويند.
فی المثل اگر پزشك دستور دهد پای بيمار را تا زانو بشوييد، پای وی را از بالا به پايين می شويند، نه بالعكس يا اگر انسانی به رنگ‌كاری بگويد اين اتاق را تا سقف رنگ كن ، هيچ‌گاه از پايين ديوار آغاز نمی كند، بلكه از بالا شروع كرده تا به پايين برسد. از اين رو، شيعه اماميه معتقد است كه در هنگام وضو، صورت و دست‌ها را بايستی از بالا به پايين شست و خلاف آن را صحيح نمی داند. زيرا كلمه تا در زبان فارسی، و يا إلی در زبان عربی، در اين موارد، ناظر به بيان مقدار محل عمل است نه كيفيت انجام آن.
گذشته از اين، سيرة ائمه اهل بيت، كه عِدل قرآنند، بيانگر كيفيت شستن است و آنان دست‌ها را از بالا به پايين می شستند.
زبان وضو :
خدایا با فکر خود بسیار خیال های باطل نمودم که بعضی از آن افکار باطل مرا به گناه و رو سیاهی کشاند.
پروردگارا: با چشمانم معاصی زیادی مرتکب شدم. و با تهمت و غیبت و دروغ به وسیله زبانم آبروی افراد بسیاری را بردم و شخصیت آنها را لکه دار نمودم.
خدایا: با شنیدن غیبت و تهمت و صدای موسیقی و ده ها گناه دیگر به وسیله گوش هایم موجب خشم و غضب را فراهم کردم، و با پاهایم راه های بسیاری را به خطا رفتم.
و چه بسیار من زن و دختر غافل و بی خبر با پوشیدن لباس و جوراب نازک، و نمایان کردن بدن و پاهایم و، خنده و و اطوار و حرکات سبک، مردان و جوانان زیادی را تحریک و منحرف نمودم و موجب شادی شیطان شدم.(ادامه دارد...)