استال جت

وسیله راه اندازی اکثر موتورهای توربین ، هوای کم فشار است. این منبع معمولاً از یک APU سرچشمه می گیرد اما ممکن است از یک موتور قبلاً درحال کار (استارت متقاطع) یا یک کارت هفر خارجی نیز باشد باشد.در بعضی از هواپیماها شروع کاملاً FADEC کنترل می شود و فقط باید توسط خدمه پرواز شروع و کنترل شود و در هواپیماهای دیگر مراحل خاصی باید به صورت دستی آغاز شود.
روند زیر بهترین توصیف یک موتور توربوفن را دارد. برای اطلاعات در مورد تفاوت با موتورهای توربوپراپ .
اصول توربوفنتصویر
این بدان معنی است که هیچ منبع هوای خونساز برای تأمین استارت توربین هوا وجود ندارد. این می تواند به این معنی باشد که همه موتورها خاموش هستند و APU در دسترس نیست ، یا فقط این است که دریچه های خروجی به موتور خاموش بسته شده اند و نمی توانند باز شوند.
تعدادی موتور توربین وجود دارد که به روشی متفاوت راه اندازی می شوند. ما در مورد موتورهای توربوپراپ یا توربوشفت صحبت می کنیم.
این موتورها از دو قسمت ژنراتور گاز و توربین برق آزاد تشکیل شده اند. ژنراتور گاز تقریباً یک موتور جت است. از ورودی ، کمپرسور ، محفظه احتراق و توربین تشکیل شده است. ، در موتور توربوشفت از اگزوز به هیچ وجه برای تولید رانش استفاده نمی شود بنابراین برخی از آنها حتی وارونه هستند (کمپرسور در قسمت عقب موتور ، اما هنوز هم از هوا از ورودی به جلو تغذیه می شود). شاید متوجه شده باشید که در بعضی از هواپیماهای توربوشفت خروجی اگزوز بسیار نزدیک به پایه است - دلیل آن این است.
مولفه دوم یک توربین قدرت آزاد است که توسط اگزوز ژنراتور گاز رانده می شود و پروانه را از طریق جعبه دنده کاهش می دهد . در اکثر موتورها این اجزا فقط توسط کیس موتور به هم چسبیده اند ، به همین دلیل به آن توربین قدرت آزاد می گویند.
اکنون همه ما یک ایده اولیه از این نوع موتور داریم و می توانیم در مورد توالی شروع صحبت کنیم. به اصطلاح ژنراتور استارتر به ژنراتور گاز متصل می شود. در واقع این یک موتور الکتریکی است که توسط باتری (یا هر منبع تغذیه DC دیگر) تأمین می شود و برای میل لنگ شافت ژنراتور استفاده می شود. پس از روشن شدن موتور ، این موتور می تواند به عنوان ژنراتور تحویل دهنده برق DC مورد استفاده قرار گیرد. اگر به اصول یک موتور الکتریکی و یک ژنراتور DC نگاه کنید می بینید که از نظر فنی یکسان هستند. فقط باید برخی از اتصالات را تغییر دهید. این کار معمولاً با بهره گیری از سوئیچ سه حالته راکد 'start-off-generator' انجام می شود.
توالی شروع تقریباً مشابه موتور جت است:
شافت ژنراتور گاز را با استارت لنگ بزنید
با سرعت چرخش خاص (معمولاً 10-15٪) سوخت اضافه کنید
پارامترهای موتور را کنترل کنید
به ژنراتور بروید
معمولاً توربین قدرت آزاد خیلی زود پس از افزودن سوخت شروع به چرخاندن ملخ می کند ، به هر حال بعضی از موتورها مجهز به ترمز پروانه هستند که از چرخش قسمت توربین برق آزاد جلوگیری می کند. این فقط برای به دست آوردن نیروی الکتریکی یا هیدرولیکی ، بعضاً پنوماتیک - نوعی APU - کار می کند
بسیاری از آنها ، اگر نگوییم بیشتر توربوپروپ ها دارای نازل هایی برای ایجاد مقداری رانش جت هستند. این به دلیل بهره وری پروپ است که 100٪ نیست. به عنوان اولین تقریب ، بهترین (طراحی) نسبت نیروی محرکه در مقابل جت رانش همان بازده prop در کروز است ، به طور معمول در حدود 85/15. برای هلیکوپترها این داستان دیگری است ، بنابراین در توربوشه ها آنها به طور معمول تمام فشار را برای چرخش شافت مصرف می کنند ، حتی گاهی اوقات بیش از حد گاز را گسترش می دهند. این نیاز به نازل انبساط بزرگتری دارد که می توانید آن را در بسیاری از هلی کوپترها مشاهده کنید. -
برای راه اندازی هواپیما:
موتور اصلی از جعبه دنده خارج شده است
JFS به گیربکس چسبیده است
فشار هیدرولیک از یک باتری به یک پمپ منتقل می شود و باعث می شود که آن به عنوان یک موتور هیدرولیکی کار کند ، که گیربکس را می چرخاند
جعبه دنده چرخشی JFS را تا حدی می چرخاند که به سرعت شروع برسد
سوخت به JFS خورانده می شود ، جرقه زنی آتش می گیرد و شروع می شود
JFS با سرعتی بالا ، حدود 200 اسب بخار قدرت تولید می کند
وقتی JFS کاملاً شیب دارد ، کلاچ شافت موتور درگیر می شود
شافت چرخش موتور اصلی را می چرخاند تا زمانی که به سرعت شروع برسد
هنگامی که موتور اصلی به سرعت خاصی رسید ، JFS از جعبه دنده جدا شده و خاموش می شود
موتور در حال چرخش ژنراتورها و هیدرولیک را به صورت آنلاین وارد می کند ، فشار بار در باتری ها را برای بار دیگر که لازم است شروع شود دوباره شارژ می کند