تفسیر قرآن

پیام‌های آیه 1 تا 7 سوره ماعون

- تكذيب عملى قيامت از سوى اهل ايمان، امرى شگفت آور و جاى سؤال است. «اَرايت الّذى»
- طرد يتيم انسان را از خدا دور مى كند. «يكذّب بالدّين... يدعّ اليتيم»
- نشانه ايمان، يتيم نوازى و توجه به گرسنگان و محرومان است و هركس بى توجه باشد بى دين است. «يكذّب بالدّين... يدعّ اليتيم»
- ميان عقيده و عمل رابطه تنگاتنگ است. (مسائل جزئى مثل طرد يتيم را جزئى نگيريد كه گاهى از مسائل مهمى مثل تكذيب دين خبر مى دهد). «يكذّب بالدّين... يدعّ اليتيم»
- نيازهاى عاطفى، مقدم بر نيازهاى جسمى است. (اول محبت به يتيم، سپس سير كردن مسكين) «يدعّ اليتيم... طعام المسكين»
- هر نمازى ارزش ندارد و هر نمازگزارى بهشتى نيست. «فويل للمصلّين»
- سهو اگر برخاسته از تقصير و بى اعتنائى باشد، سرزنش دارد. «عن صلاتهم ساهون»
- سهو در نماز قابل جبران و بخشش است ولى سهو از نماز، به معناى رها كردن آن، قابل بخشش نيست. «عن صلاتهم» (نه «فى صلاتهم»)
- خطر آنجاست كه كار زشت سيره دائمى انسان شود. «يكذّب... يدعّ... لا يحضّ» (قالب فعل مضارع بيانگر استمرار كار است)
- اخلاص، شرط قبولى نماز و عبادت است. «فويل للمصلّين الّذين... يراءون»
- اطعام فقرا مخصوص توانگران نيست، همه وظيفه دارند، گرچه از طريق تحريك و تشويق ديگران باشد. «لا يحضّ على طعام المسكين»
- كسى كه گاهى از نماز غافل مى شود، مشمول ويل است، پس وضع تاركان دائم نماز چيست! «فويل للمصلّين... عن صلاتهم ساهون»
- بى تفاوتى نسبت به نيازهاى ضرورى مردم كيفر دارد. «فويل للمصلين... يمنعون الماعون»
- خدمت به مردم در كنار نماز است. «فويل للمصلين... يمنعون الماعون»
- غفلت از نماز، بستر غفلت از مردم است. «عن صلوتهم ساهون... يمنعون الماعون»
- بى اعتنائى به گرسنگان، نشانه بى اعتقادى به قيامت است. «يكذّب بالدّين... و لا يحض على طعام المسكين»(183)
- سهو از اصل و حقيقت نماز مهم است، نه از تعداد ركعات كه گاهى عارض مى شود و قابل جبران است. «عن صلاتهم ساهون»
- افرادى كه از خدا جدا شوند، به دنبال كسب جايگاهى در نزد ديگران با ريا كارى هستند. «يكذّب... يراءون»
- بخل، ويژگى منكران معاد است، كه حتى از عاريه دادن چيزهاى كوچك و ناچيز بخل مى ورزند. «يكذّب... يمنعون الماعون»
-----
183) حاقّه، 34.

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر