کربلایی سید احمد نجفی

‍ ‍ کربلایی سید احمد نجفی:
سبح لله ما فی السماوات و الارض
این آیه شریفه و همچنین دیگر آیاتی که در مورد تسبیح خداوند متعال در قرآن آمده اشاره به این دارد که هر چه که در آسمان و ‌زمین است همه و همه چه بخواهند و چه نخواهند خداوند را تنزیه و تسبیح می کنند معنای ابتدایی و اولیه تنزیه و تسبیح به معنای زدودن بدی ها از خداوند متعال است اما این تسبیح چه معنا و ذکری دارد؛ در حدیث آمده که لعنت فرستادن بر قاتلین حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در حقیقت تسبیح خداوند متعال است
از این آیات و این حدیث معنای تسبیح کاملا فهمیده می شود و آن این است که هر آنچه در آسمانها و زمین وجود دارد همه قاتلین و دشمنان امام حسین علیه السلام را لعن می کنند
الحمدلله ذکر الله است سبحان الله ذکر الله و تسبیح است الله اکبر همچنین ولی یکی از مصادیق تسبیح خداوند همین لعن است که لعن به معنای دور کردن از رحمت است پس این خود یکی از موارد تنزیه و تسبیح است
اللهم لعن اول ظالما ظلم حق محمدا و آل محمد و آخر تابعا له علی ذلک...