امروز یه متن خیلی خوشگل خوندم

ما انسان ها خودمون انتخاب کردیم که بیایم دنیا یا نه . پس شاید یه اتفاق خوب بوده که ما رو آورده این دنیا .
من زیبایی وصف نشدنی توی زندگیم داشتم .
طرد شدم از دست دادم قلبم شکست نابود شدم مغزم تکه تکه شد تو تنهایی گریه کردم
چرا؟ چرا بازم لبخند میزنم ؟
تو هیچ نمیدونی لبخند فیک من گریه منه .
هیچکس درکم نکرد . لوس خطابم کردن حسود خطابم کردن سرزنشم کردن
گریه میکنم چون موندم چرا به دنیا اومدم ؟
من موندم و چرا ها ...
حالا فهمیدم من اصن به دنیا نیومدن من مردم . من مردم و منو در تابوتی سخت به نام بدن گذاشتن