تک پارتی تهیونگـــ

با حس وحشت، ساعت دو و نیم شب، توی ماشینش تنها ب سمت خونش میروند... جدیدا یک قاتل سریالی قبل از اعدام شدنش فرار کرده و مثل اینکه دنبال ی دختر میگرده... شیشه های ماشینش بالا بود و همه درهارو قفل کرده بود... ی اهنگه اروم گذاشته بود ک حواسش و پرت کنه... همونطور ک ب جلو میروند، انگار با چشمی برخورد کرد... هیچکس جلوش نبود، پس با چی برخورد کرده بود؟... جلوی ماشینش اصلا دیده نمیشد... چراغ ماشینش خراب بود، پس فلش گوشیشو روشن کرد و از ماشین بیرون اومد...
قبل ازینکه بتونه در ماشینه و ببنده، صدای جیغش تا هفت کشور اون طرف تر شنیده میشد...
ی پسر جوون، با لباس سفیدی ک حالا خونی شده بود روبه روی ماشینش وایساده بود... ینی با ماشینش ب این خورده و این پسره حتی رو زمین نیوفتاده؟... ی سری از خونهای روی صورتش خشک بودن و معلوم بود قدیمی بودن و ماله الان نیست... ولی هنوز کاملا قابل باور بود ک شکمش بخاطر برخورد ماشین باهاش خون ریزی میکنه... صورتش دیده نمیشد... پس ات جلو رفت تا حالش و بپرسه...
+اقا؟ حالتون خوبه؟ خیلی خونریزی دارین... میتونم برسونمتون بیمارستان؟...
جوابی نداد و فقط سرشو پایین انداخت... دستاش مشت بودن... انگار داشت گریه میکرد... ولی، ولی گریه واسه چی؟... یعنی انقدر درد داشت؟... وقتی سرشو بالا اورد ات شوکه شد... همون قاتل معروفی ک فرار کرده؟... تازه، اون اصلا گریه نمیکرد، داشت میخندید...
مثل بچه هایی ک تازه راه رفتن یاد گرفتن ب ات نزدیک شد... دست خونیشو دور صورت ات قاب کرد... قبل ازینکه ات بتونه واکنشی از ترس نشون بده شروع کرد ب بوسیدنش... لبهای خشکش حالا خیس شده بودن و مثل قبل سرخ...
_هنوز مثل اول، نرم و عسلی...
درسته همون لحظه پلیس رسید و دوتاشون و با تیر خلاص کرد، ولی حداقل توی بوسه مردن حس بهتریه تا اعدام شدن...


چقدر دارم میرینم...