آدمای صبور...

ادمهای صبور یه خصوصیت عجیب دارن
بی نهایت لبخند می زنن
این لبخند شاید تو نگاه اول حس گذشت بده
اینکه هر زخمی زدی هر چیزی که گفتی فدای سرت
من فراموش می کنم
ولی ادم های صبور هیچوقت هیچ چیزی رو
فراموش نمی کنن
زخمارو می شمارن حرفارو مرور میکنن
و همچنان لبخند می زنن

یه روزی که صبوری دیگه جواب نداد با همون لبخند
تو یه چشم بهم زدن برای همیشه فراموشت می کنن
انگار که هیچ وقت تو زندگیشون نبودی...