اردشیر یکم (به پارسی باستان: 𐎠𐎼𐎫𐎧𐏁𐏂𐎠 ت.ت. 'اَرْتَخْشَتَر'

اردشیر یکم (به پارسی باستان: 𐎠𐎼𐎫𐎧𐏁𐏂𐎠 ت.ت. 'اَرْتَخْشَتَر') پسر خشایارشا و ملکه آماستری، ششمین شاهنشاه هخامنشی بود که از سال ۴۶۵ تا ۴۲۴ پیش از میلاد فرمانروایی کرد او تعدادی معشوقه داشت که به خاطر فرزندانی که از چند همسر داشت تفرقه بین فرزنرانش ایجاد شداو پس از کشته‌شدن پدرش خشایارشا و برادرش داریوش که نخستین جانشین قانونی پادشاه بود، با وجود برادر بزرگ‌ترش ویشتاسپ که ساتراپ بلخ بود، به یاری اردوان، فرمانده گارد جاویدان، بر تخت شاهی نشست. اردوان به‌طور موقت او را بر تخت نشاند، اما خود قصد داشت در زمان مناسب او را نیز از میان بردارد. اردشیر از این توطئه آگاه شد و پیش از عملی‌شدن آن، اردوان و پسرانش را کشت و خود را شاهنشاه خواند و ۴۱ سال پادشاهی کرد.