حدیث طلبگی

#حدیث طلبگی

" لقمان علیه السلام ـ فی وَصِیَّتِهِ لِوَلَدِهِ ـ
اِعلَم یا بُنَیَّ ، أن مِن حینِ نَزَلتَ مِن بَطنِ اُمِّکَ استَدبَرتَ الدُّنیا وَاستَقبَلتَ الآخِرَةَ ، فَأَصبَحتَ بَینَ دارَینِ : دارٍ تَقرُبُ مِنها ودارٍ تَباعَدُ عَنها ، فَلا تَجعَلَنَّ هَمَّکَ إلاّ عِمارَةَ دارِکَ الَّتی تَقرُبُ مِنها ویَطولُ مُقامُکَ بِها ؛ فَلَها خُلِقتَ وبِالسَّعیِ لَها اُمِرتَ ، ثُمَّ أطِعِ اللّه َ بِقَدرِ حاجَتِکَ إلَیهِ ، وَاعصِهِ بِقَدرِ صَبرِکَ عَلی عَذابِهِ.
أعلام الدین : ص 93.
لقمان علیه السلام ـ در سفارش به فرزندش ـ
بدان ـ ای فرزندم ـ از همان زمان که از شکم مادرت افتادی ، دنیا به تو پشت کرد و آخرت به تو روی نمود و تو ، در میان دو سرای ، قرار گرفتی : سرایی که به آن نزدیک می شوی و سرایی [دیگر [که هماره از آن دور می گردی . پس ، زنهار که همّ و غم خود را جز برای آباد کردن آن سرایت قرار ندهی که به آن نزدیک می شوی و در آن ، اقامتت به درازا می کشد ؛ زیرا تو برای آن سرا آفریده شده ای و به تلاش برای آن ، مأمور گشته ای. دیگر ، آن که: از خداوند ، به اندازه ای که به او نیاز داری ، اطاعت کن و به اندازه ای که تحمّل عذابش را داری ، از او نافرمانی کن. "