حسین غریب مادر

حسین غریب مادر

امشب یه مادر قد کمان،پهلو شکسته
پا می نهد در کربلا با حال خسته

زهرا به گود قتلگاه آید دوباره
شاید به زخم حنجری مرهم بزاره

هر جمعه شب بالا سر قبر حسینه
عالم ز سوز ناله اش در شور و شینه

گوید عزیزم از چه شد جسم تو بی سر؟!!
ای تشنه لب! ای بی کفن! غریب مادر...

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللهِ وَعَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِنائِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللهِ اَبَداً ما. بَقیتُ وَبَقِیَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ، اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَعَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَصْحابِ الْحُسَیْن