والاترین عملانتظار فرج

▧▨╮ والاترین عمل،انتظار فرج ╰▨▧

پیامبر (ص) فرمود: «افضل اعمال امّتی انتظار الفرج.»(۱)
برترین کارهای امت من انتظار فرج است.

و فرمود: «انتظار الفرج عباده.»(۲)
انتظار فرج عبادت است.

و فرمود: «افضل العباده انتظار الفرج.»(۳)
والاترین عبادت، انتظار فرج است.

و فرمود: «افضل جهاد امّتی انتظار الفرج.»( ۴)
بالاترین جهاد امت من، انتظار فرج است.

در میان همه خلایق، امّتی والاتر از امّت حضرت محمّد(صلی الله علیه وآله وسلم)نمی توان یافت، و چون چنین است در میان چنین اعمال والایی از امّت پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)والاتر از «انتظار فرج» نمی توان یافت، چون «انتظار فرج» انتظار «قدرت اسلام و توحید» است. انتظار «حاکمیّت وحی و ولایت» است، انتظار اجرای حدود الهی و احکام قرآنی است.

از دیگر سو، «انتظار فرج» عمل است، کار و تلاش و تکاپو است و چه عملی از مقدمه سازی برای قدرتمند گشتن اسلام و توحید و به حاکمیت رسیدن وحی و ولایت و اجرا شدن حدود الهی و احکام قرآنی، مقدّس تر و پسندیده تر و با فضیلت تر است

در کلام نورانی پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) به همین بسنده نمی شود که «انتظار فرج»، والاترین عمل از والاترین امّت به شمار رود. بلکه بالاترین درجه از با ارزش ترین عمل مؤمنین یعنی «عبادت» که نمایش خالصانه اطاعت و بندگی خداست، به آن اختصاص می یابد.

«انتظار فرج»، عبادت است زیرا جلوه ای زیبا از گردن گزاری به فرمان خدا و گردن فرازی در برابر طاغوتان است و قصد قربت می طلبد. و بالاترین عبادت است چون رنگ گرفته از ایمانی راستین به خدا و پیامبر و رستاخیز، و برخاسته از باوری پویا به امامت و ولایت و حق حاکمیت قرآن، و مستلزم ایثار و استقامت و فداکاری است.
و به این نیز اکتفا نمی شود بلکه «انتظار فرج» نه تنها جهاد، بلکه بالاترین جهاد امت پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)محسوب می شود.
جهاد که خود شورانگیزترین و سرنوشت سازترین حرکت عبادی مؤمنان است، درجاتی دارد و برترین این درجات در کلام نورانی امین وحی به «انتظار فرج» اختصاص یافته است. راستی این چه شکوه شگرفی است که در «انتظار فرج» نهفته و آن چه حماسه و شور شعوری است که چنین منزلتی شگفت به «انتظار فرج» بخشیده است؟!

منبع: کتاب انتظار بهار و باران

پی نوشتها:
[۱] ـ الزام الناصب، ص ۱۳۷ و بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲
[۲] ـ مدرک پیشین.
[۳] ـ نهج الفصاحه، ص ۷۸، ینابیع الموده، ج ۳، ص ۱۶۹٫
[۴] ـ تحف العقول، ص ۳۳، بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۱۵۶٫
________________________