آدمی

آدمی
کنار کسی تاب می آورد،
و شب ها و روزهای غم اندود را سر می کند،
با نداشته ها کنار می آید،
برای داشتن ها می جنگد،
که 'دلش' تمام و کمال اورا پذیرفته باشد
کسی که کنارش، ابدیت را ببیند
رویاهای بافته ی هم را بسازند
و حرفهای نگفته ی هم را بخوانند.
کسی باید باشد، که بداند چگونه تورا خطاب کند
تورا در آغوش بگیرد.
آنگونه که حس کنی روحت در حال پرواز است.
کسی که تا روزهای پیری هم از دیدن هم سیر نشوید
و پا به پای باتلاق های زندگی قدم بزنید
آن زمان هم موهایت را با دستانی لرزان و نگاه لبریز از عشق ببافد
و تو کتاب شعرت را برداری
و برایش هربار همان شعر همیشگی را بخوانی
و لذت زندگی را در نگاهش ببینی
که این همان جاودانگیست.
اما اگر دل، پای ماندنش لنگ بزند
و آنگونه که باید، برای یار نتپد
زندگی جهنمی میشود که تصور بهشت هم قادر به شیرینی این تلخ کامی نیست.
"خدا کند هرکسی یار کسی باشد که او هم یار هست"

#پریسا_خان_بیگی