از عاشق شدن میترسیدم

حتی هنوزم میترسم


از اول میدونستم که قشنگه ولی خب...

میدیدم چه بلایی سر دیگران میاره

میدیدم که چه آدم هایی‌ که بی خواب‌ کرده

میدیدم که چه باعث ریخته شدن چه اشک هایی بوده

میدیدم که چه قدر افرادی که به انزوا کشیده



ولی...



اینم میدیدم که باعث لبخند زدن چه قدر آدم شده

میدیدم که چه قدر افرادی رو زنده نگه داشته

کسایی که امیدی برای زنده موندن نداشتن
ولی به خاطر عشق زندگی‌کردن

میدیدم که تنها دارایی و دلخوشی بعضی هاست


ولی برام عجیب بود
که چرا بعضی ها با اینکه میدونن ممکنه خیلی صدمه ببینن ولی بازم سمتش میرن
با اینکه میدونن شاید همه چیزشون پای عشق بدن
ولی باز پایبند بودن



مدت هاست دارم نظاره میکنم که شاید این فرایند عجیب احساسی رو که تنها مختص انسان هم نیست رو درک کنم


فهمیدم عشق یه درد قشنگه

مثل یه منظره می مونه ؛
منظره ای که درعین حال دلخراش یا اندوهگینه ولی  بسیار زیبا و مجذوب کنندس

دوگانه ترین چیزیه که تا حالا دیدم
یه پارادوکس محضه
مثلا در عین حال که خوبی ، قلبت میگیره


و فکر کنم همین منحصر به فرد بودنشه که برای آدما انقدر جذابه

ولی بزارید یه چیزی‌ بگم ؛
یه بارم که شده
سعی کنید تجربش کنید


نمیگم که ازدواج کنید
یا حتی وارد رابطه بشید


فقط یکاری کنید که بشه اسمتون رو گذاشت عاشق
جوری‌که یهو قلبتون می تپه


آخه یکی از در دسترس ترین عجایب دنیاست
یک تجربه ی غیر عادیه



خواهش میکنم

فقط یک بار تجربش کنید


اینو کسی میگه که خودش خیلی ازش‌ می ترسه


قول میدم که تجربه ای هست که نمیتونین براش همتایی بیارید

قول میدم...