برکت لباس امام رضا (ع)

برکت لباس امام رضا (ع)
«دِعبِل خُزاعی»، شاعر متعهّد و آگاه، وقتی قصیده شورانگیز خود را در حضور امام رضا (ع) خواند، لباسی از آن حضرت (برای تبرک) خواست. امام رضا (ع) نیز یکی از لباس های خود را به او داد. وقتی دِعبِل از خراسان به وطن خود (شوش) برگشت، کنیزی داشت که بسیار به او علاقه مند بود. دید زخم جان کاهی در چشم های او پدید آمده است. پزشکان پس از معاینه چشم کنیز چنین نظر دادند: «در مورد چشم راست او، ما قادر به معالجه نیستیم و راهی برای بهبود آن نمی یابیم. در مورد چشم چپ او، به درمان می پردازیم و امیدواریم که سلامتی خود را بازیابد». دِعبل از این پیشامد، سخت ناراحت و غمگین شد و بسیار گریست.
ص: ۱۴۹
سپس به یاد باقی مانده لباس حضرت رضا (ع) افتاد که نزدش بود (چون قسمت دیگری از آن را مردم «قم» از او گرفته بودند). آن لباس را به چشم کنیز کشید و چشم او را با قسمتی از آن باقی مانده لباس در اول شب بست. وقتی صبح شد و دستمال را باز کرد، دید چشمش خوب شده است. به برکت حضرت رضا (ع)، چشم کنیز حتی بهتر از قبل از بیماری شده بود. [۱]
---------------
[۱]: سفینة البحار، ج ١، ص ۴۴٨؛ داستان دوستان، ج ٢، ص ۶٩.