ما و برخی تابوهای غلط به اصطلاح دینی

«ما و برخی تابوهای غلطِ به اصطلاح دینی»

[ازدواج در محرّم و صفر]
اینکه ما بصورت قراردادی در بین خود چه قوانینی وضع کنیم یک بحث است
و اینکه کدامیک از آداب و سنن زیستی مان را منبعث از آداب و سننِ الهی و دینی بدانیم بحث دیگری است که علی القاعده باید برای حجیّت یافتن آن سرنخِ مُحکمی در کتاب و سنت داشته و مستند به حکم شارع باشد
و الّا «بدعت حرامی» است که واضعان و مرتکبین آن باید پاسخگوی خدا باشند!

«ازدواج» مستحبِ مؤکدی است که شاید مبارک تر از آن در میان احکام دینی سراغ نداشته باشیم و ضمن اینکه قوام جامعه بشری متکی به این خیرِ عظیم است به عدد هر ازدواجی که صورت می‌گیرد زمینهٔ فسادی از بین میرود و خشنودی خدا به دست می‌آید

در این بین جدای از ماه رمضان که معمولاً برگزاری اینگونه مراسمات مشکلات خاص خودش را دارد و بصورت طبیعی بخش قابل ملاحظه ای از این پیوندها کاهش می یابد

دو ماه دیگر را نیز به نحوی قدغن و ممنوع کرده‌ایم! که گویی شارع مقدس در حکمی مؤکد هرگونه عقد و عروسی و مجلس ازدواجی را حرام در حرام اعلام نموده است
زیرا اگرچه «دروغ» بعنوان کلید هر شرّی بحساب می آید و حرام خواری، ظلم، تهمت، نمّامی و سخن چینی، فحشاء، ربا، تعمّد در روزه خواری، تارک الصلاتی و امثالهم از کبائرِ محرّمات هستند
ولی در مورد رعایت و پاسداشت این احکام محرز و مؤکد خداوندی! اغلب مان حداقل در برخی موارد ملاحظات سفت و سختی نداریم!

اما به موضوع «ازدواج» در دو ماه «محرّم و صفر» که میرسیم گویی حکم حرامش را خدا شخصاً به زمین آورده و با تمام عوامل اجرایی اش مأمور به برخورد با ناقضان حریم این حرام ویژه است!!

در حالیکه ازدواج در این دو ماه نیز هیچ «حرمت شرعی یا حتی کراهتی» ندارد و استحبابش همانند سایر ماهها سر جایش می باشد

بله! حتماً باید حرمت شکنی نکنیم و در شادی اهل بیت مکرّم شاد و در غم و عزای شان شریک غم باشیم «یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا»

لکن این به معنای تعطیلی دو ماههٔ اجرای بهترین و مؤکدترین سفارش خداوندی نیست

متأسفم که در این ایّام نیز از ارتکاب بسیاری از معاصی و محارم الهی حذر نمی‌کنیم و طلاق و فروپاشی خانواده ها که «ابغض الحلال» نام گرفته یک روز هم تعطیل نمیشود!
ولی نوبت به انجام این حسنهٔ پر برکت و کم نظیر که میرسد بدون هیچ دلیل شرعی و معقولی در راستای تبعیّت مقلدانه و چشم و گوش بسته از ارباب معابد می‌گوئیم باید این دو ماه را تعطیل، و مثلاً به روضه و عزاداری مشغول باشیم!!
و باز جالب‌تر اینکه ۲۸ و ۳۰ صفر رحلت پیامبراکرم و شهادت دو فرزند بزرگوارش می باشد ولی علیرغم تعطیلی به بهانهٔ حرمت بزرگان!! با وجود ۳رحلت و شهادت جانسوز در آخر این ماه! بلافاصله در اول ربیع تمام عقد و عروسی ها شروع میشود

نمیدانم این «بدعت» دروغین و غیرمشروع تعطیلی ۲ ماههٔ محرم و صفر از کی و از کجا شروع شده؟ ولی یقین دارم با دکّان کاسبان دین ارتباط تنگاتنگی دارد و هیچ جایگاهی در کتاب و سنت الهی ندارد!

بله! حتما باید برای ۲۱ رمضان، ۲۸ صفر و آخر صفر یا یکی دو روز مانده به تاسوعا و عاشورا تا یکی دو روز بعد از این ایّامِ غم و ماتم حُرمت کنیم

امّا اینکه دو ماه پیاپی! مستحب مؤکدی چون ازدواج را با «بدعتی دروغین» تعطیل کنیم نه مشروع است و نه عقلانی
خصوصاً اینکه با رحلت پیامبر و شهادت امام صادق و امام رضا نیز بلافاصله و حتی بدون یک روز فوت وقت مراسمات مان را با چنان ولعی برگزار می‌کنیم که گویی از بند و مانعی جدّی رها شده ایم
فتأملوا ای صاحبان خرد