عصیان یک زن

‌عصیان یک زن
یعنی
رها کنی خودت را
از تارهایی که روزگار به دور
اندامت تنیده
بال هایت که آزاد شدند
پرواز کنی
تا انتها....
دیگر کافی است هر چه روزگار به سرت آورد
حالا
سازهایت را بنواز
که او باید با تمامشان برقصد...