صدایش عالمی داشت...

صدایش عالمی داشت...
چشمانت دنیا بود...
کمی ارام کمی خیره کمی ساکت بود اما...
هیاهویی در دل داشت...
نه میخواست رها باشد ...
نه میگفت عاشقش هستم...
هرزگاهی نگاهی...
زیر لب تصویر را میخواند...
که ناقافل ازین دنیا...
هم فانی شد از دم...
و این دل ماندو بیخوابی