/
6
Jun 16, 2020
وقتی کارتونش اومد تو سینما آمریکا رضا کوچک بود. با دوستش بردمشون ببینن. حوصله ام سر رفت ولی خیالم راحت بود لااقل بدآموزی نداره. فکر نمیکردم یه روزی شبکه کارتونیش بیاد بگه باب اسفنجی عضو جامعه... همجنسگرایانه!
مفهوم همجنسگرایی تو آمریکا چیز جدیدی نیست. ولی به قول شما تو بوق کردنش چرا. من که بچه بودم، تو اکثریت مسیحی آمریکا این مساله اصلا قابل قبول نبود. مخصوصا بین سیاهپوستها. طول کشید تا همجنس بازی بدست حکومت عادی سازی بشه. بودجه زیادی صرف کردن از رسانه گرفته تا آموزش پرورش تا به تدریج همجنس بازان همون حقوقی رو داشته باشن که بقیه اعضای جامعه دارن. مثل حق ازدواج که حالا تو همه ۵۰ ایالت آمریکا برای همجنس قانونیه. یا حق بچه گرفتن از پرورشگاه که اونم تو کل کشور قانونیه.
ولی حقوق همجنس بازها به همین محدود نشد. برنامه این بود که همجنسگرایی چیزی باشه که آدمها بهش افتخار کنن. ژوئن شد ماه غرور همجنسگرایان. یه رژه سالانه هم راه افتاد تو سن فرانسیسکو که اونها توش با افتخار "جنسیت" خودشون رو نشون بدن. آخه بهشون گفته شد که این یک نوع جنسیته نه یه مشکل. حتی تو بعضی ایالت ها تجویز درمان برای همجنسگرایی رو غیر قانونی کردن.
خلاصه چیزی که به اسم احقاق حقوق همجنسگرایان شروع شد، خط حقوق اکثر مردم آمریکا رو جا به جا کرد. مخصوصا تو حقوق مربوط به تربیت فرزند. عکس ها رو ببینین از کارتون و کتاب و عروسک و کتاب درسی و... همه چیز همجنسگرا. مثلا وقتی قانون بگه مدارس باید راجع به "خانواده همجنس باز" و "تاریخ همجنس بازان" به بچه ها درس بدن، یه مادر و پدر مسیحی چیکار میتونن بکنن؟ بچه هاشون رو مدرسه نبرن؟ فروشگاه کتاب نبرن؟ اسباب بازی فروشی نبرن؟ تلویزیون نداشته باشن؟ اینترنت رو قطع کنن؟
بعضی ها مردم آمریکا رو قضاوت اشتباه میکنن. فکر میکنن مردم من دین ندارن. ما دین داشتیم. اما بهمون گفته شد دین فقط واسه تو خونه است! جای دین نه تو قانونگذاریه نه تو سیاست! وگرنه تعداد مردم مذهبی تو آمریکا زیاده. فقط نه رسانه قوی دارن که دینشون ترویج بشه، و نه نقش زیادی تو قانون های کشورشون. تنها چیزی که دارن بچه های کوچک و معصومی هستن که هر روز دارن مثل اسفنج تمام پیام های اطرافشون رو جذب میکنن…
مفهوم همجنسگرایی تو آمریکا چیز جدیدی نیست. ولی به قول شما تو بوق کردنش چرا. من که بچه بودم، تو اکثریت مسیحی آمریکا این مساله اصلا قابل قبول نبود. مخصوصا بین سیاهپوستها. طول کشید تا همجنس بازی بدست حکومت عادی سازی بشه. بودجه زیادی صرف کردن از رسانه گرفته تا آموزش پرورش تا به تدریج همجنس بازان همون حقوقی رو داشته باشن که بقیه اعضای جامعه دارن. مثل حق ازدواج که حالا تو همه ۵۰ ایالت آمریکا برای همجنس قانونیه. یا حق بچه گرفتن از پرورشگاه که اونم تو کل کشور قانونیه.
ولی حقوق همجنس بازها به همین محدود نشد. برنامه این بود که همجنسگرایی چیزی باشه که آدمها بهش افتخار کنن. ژوئن شد ماه غرور همجنسگرایان. یه رژه سالانه هم راه افتاد تو سن فرانسیسکو که اونها توش با افتخار "جنسیت" خودشون رو نشون بدن. آخه بهشون گفته شد که این یک نوع جنسیته نه یه مشکل. حتی تو بعضی ایالت ها تجویز درمان برای همجنسگرایی رو غیر قانونی کردن.
خلاصه چیزی که به اسم احقاق حقوق همجنسگرایان شروع شد، خط حقوق اکثر مردم آمریکا رو جا به جا کرد. مخصوصا تو حقوق مربوط به تربیت فرزند. عکس ها رو ببینین از کارتون و کتاب و عروسک و کتاب درسی و... همه چیز همجنسگرا. مثلا وقتی قانون بگه مدارس باید راجع به "خانواده همجنس باز" و "تاریخ همجنس بازان" به بچه ها درس بدن، یه مادر و پدر مسیحی چیکار میتونن بکنن؟ بچه هاشون رو مدرسه نبرن؟ فروشگاه کتاب نبرن؟ اسباب بازی فروشی نبرن؟ تلویزیون نداشته باشن؟ اینترنت رو قطع کنن؟
بعضی ها مردم آمریکا رو قضاوت اشتباه میکنن. فکر میکنن مردم من دین ندارن. ما دین داشتیم. اما بهمون گفته شد دین فقط واسه تو خونه است! جای دین نه تو قانونگذاریه نه تو سیاست! وگرنه تعداد مردم مذهبی تو آمریکا زیاده. فقط نه رسانه قوی دارن که دینشون ترویج بشه، و نه نقش زیادی تو قانون های کشورشون. تنها چیزی که دارن بچه های کوچک و معصومی هستن که هر روز دارن مثل اسفنج تمام پیام های اطرافشون رو جذب میکنن…
۲۳.۴k
۲۳ آبان ۱۴۰۱
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.