تفسیر قرآن

پیام‌های آیات 1 تا 3 سوره ص

- سوگند خداوند به قرآن، نشانه عظمت اين كتاب و حقانيّت پيامبر است. «و القرآن»

- قرآن، فطرت هاى خفته را بيدار و دانسته هاى فراموش شده را يادآورى مى كند. «ذى الذّكر»

- با اين كه مطالب متفاوت و متنوّع بسيارى در قرآن آمده است، ولى خط اصلى در همه آنها هدايت مردم و تذكّر به آنان است. «ذى الذّكر»

- عظمت قرآن به ذكر بودن آن است. «القرآن ذى الذّكر» همان گونه كه ارزش عالم به غافل نبودن اوست. «فسئلوا اهل الذكر»(6) و نفرمود: «فاسئلوا اهل العلم»

- انسان اختيار دارد ودر انتخاب راه آزاد است. قرآن براى تذكّر وهدايت انسان نازل شده ليكن برخى راه كفر را انتخاب مى كنند. «ذى الذكر بل الّذين كفروا»

- كفر كافران، ناشى از عناد و لجاجت آنان است نه قصور قرآن در بيان حقّ. «بل الّذين كفروا فى عزّة و شقاق»

- از حوادث تاريخ درس بگيريم. «و كم اهلكنا»

- همه غرورها، زمانى خواهد شكست و به ناله و فرياد تبديل خواهد شد. «فنادوا»

- در برابر قهر خدا پناهى نيست. «و لات حين مناص»

- توبه و ناله تا قبل از وقوع قهر كارساز است. «و لات حين مناص»

6) نحل، 43 و انبياء، 7.

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر