حکمت نهجالبلاغه

حکمت ۷ نهج‌البلاغه
«وَ الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ، وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِي عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْيُنِهِمْ فِي آجَالِهِمْ.»
ترجمه:
درود خدا براو فرمود:
صدقه دادن دارویی ثمربخش است ، و
کردار بندگان در دنیا،فردا در پیش روی
آنان جلوه گر است

شرح کوتاه:
در این کلام، حضرت علی (ع) به دو نکته‌ی مهم اخلاقی و اعتقادی اشاره می‌فرمایند:
صدقه به‌عنوان دارو: صدقه دادن نه تنها موجب رفع فقر و کمک به نیازمندان می‌شود، بلکه از نظر معنوی و حتی جسمی دارویی نجات‌بخش و مؤثر است. در بسیاری از روایات آمده که صدقه، بلا را دفع و سلامتی را تضمین می‌کند.
ظهور اعمال در آخرت: آنچه انسان در دنیا انجام می‌دهد (اعم از نیک و بد)، در آخرت به‌صورتی آشکار و محسوس در برابر او مجسم می‌شود. این بیان، تأکیدی است بر مسئولیت انسان در قبال اعمال خویش.

#نهج_البلاغه_حکمت7
#نهج_البلاغه_محور_بندگی
#نزاجا
#لجمن_خرداد_404
#لجمن_04_3_605