دیگر اهمیتی ندارد که من ستاره آسمان باشم، ماه از پنجره به

دیگر اهمیتی ندارد که من ستاره آسمان باشم، ماه از پنجره به اتاق سرک بکشد یا که افلاک خورشید را بپرستند. اصلا نه زمین را می‌خواهم نه آسمان را؛ بگذارید تنها باشم به حال خودم، انگار که فروپاشیده ام و مدت ها از مرگم می‌گذرد. نه سیاهچاله شده ام و نه روحم در کوتوله ای تناسخ یافته، بگذارید تنها ماده تاریکی باشم که هرگز احساس نمی‌شود.