خدا به شیطان گفت: لیلی را سجده کن. شیطان غرور داشت. سجده

خدا به شیطان گفت: لیلی را سجده کن. شیطان غرور داشت. سجده نکرد. گفت: من از آتشم و لیلی از گِل است.

خدا گفت: سجده کن. زیرا که من چنین میخواهم. شیطان سجده نکرد. سرکشی کرد و رانده شد و کینه‌ی لیلی را به دل گرفت.

شیطان قسم خورد تا لیلی را بی‌آبرو کند و تا واپسین روز حیات، فرصت خواست. خدا مهلتش داد. امّا گفت: نمی‌توانی، هرگز نمی‌توانی. لیلی دُردانهٔ من است. قلبش چراغ من است و دستش در دستان من. گمراهی‌اش را نمی‌توانی حتی تا واپسین روز حیات.

شیطان می‌داند لیلی همان است که از فرشته بالاتر می‌رود. می‌کوشد بال لیلی را زخمی کند. عمریست شیطان گرداگرد لیلی می‌گردد. دست‌هایش پر از حقارت و وسوسه است. او بد نامی لیلی را میخواهد. بهانهٔ بودنش تنها همین است. میخواهد قصهٔ لیلی را به بیراهه بکشد.

نام لیلی، رنج شیطان است.
شیطان از انتشار لیلی می‌ترسد.
لیلی عشق است
و شیطان از عشق واهمه دارد.

کتاب:لیلی نام تمام دختران زمین است

#عرفان_نظرآهاری