بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت سوم :
بلکه مورد تفقد امام زمان‌شان قرار داد و مقام‌شان را نیز تا درجه رفیع شهادت، آن هم در رکاب امام زمان‌شان بالا برد. بالتبع ما هم ایشان و پسران‌شان را نه تنها ملعون - دور از رحمت نمی‌شناسیم و حق نداریم که بشناسیم، بلکه با عزت، احترام و بزرگی از آنان یاد می‌کنیم و برای‌شان درود و رحمت می‌فرستیم.
امامان حجت را تمام می‌کنند : آری، ما از قلوب مردم آگاهی نداریم، وظیفه‌ای هم نداریم که آگاهی یابیم، آن چه خود اقرار می‌کنند و عمل می‌کنند، برای شناخت آنها و جایگاه‌شان در جامعه انسانی، دراسلام، در دنیا و در آخرت کافیست. همان ملاک و حجت است و نباید برای خودمان با اما، اگر، شاید، فرضیه بافی کنیم تا شاید آنها تطهیر گردند. اما اهل عصمت علیهم السلم، حجت را تمام می‌کنند تا شیطان و شیاطین، از در رحمت خدا و اسلام، با ابزار اگرها و شایدها ورود نکنند؛ دوست شناسی و دشمن شناسی تولا و تبرا را برای مؤمن و جویای طریق حق، در هاله‌ای از ابهام و اوهام قرار ندهند.
پس اگر هر کدام توبه کرده بودند، امام سجاد علیه السلام و سایر امامان از آن خبر می‌دادند، اما نه تنها چنین خبری ندادند، بلکه تصریح کردند همگی ملعون دور از رحمت و اهل جهنم هستند.
حال انسان را چه می‌شود که به جای تفکر در خودشناسی، اسلام‌شناسی، دوست شناسی، دشمن شناسی، شیطان شناسی و به گمان و توهم فرو رود که حالا شاید إن شاء الله توبه کرده باشند؟!! جالب آن که در توبه کردن آنها فرض - شاید را ملاک می‌گیرند، اما در لعن نکردن، حکم قطعی می‌دهند که بر اساس آن شاید، نباید لعن کرد!
فرازی از بیانات امام باقر علیه السلام در زیارت عاشورا : فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أَسَّسَتْ أَسَاسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقَامِكُمْ وَ أَزَالَتْكُمْ عَنْ مَرَاتِبِكُمُ الَّتِي رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فِيهَا وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكُمْ • وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدِينَ لَهُمْ بِالتَّمْكِينِ مِنْ قِتَالِكُمْ • بَرِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ (مِنْ) أَشْيَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ وَ أَوْلِيَائِهِمْ • يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ • وَ لَعَنَ اللَّهُ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنِي أُمَيَّةَ قَاطِبَةً وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً •(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت سوم :
بلکه مورد تفقد امام زمان‌شان قرار داد و مقام‌شان را نیز تا درجه رفیع شهادت، آن هم در رکاب امام زمان‌شان بالا برد. بالتبع ما هم ایشان و پسران‌شان را نه تنها ملعون - دور از رحمت نمی‌شناسیم و حق نداریم که بشناسیم، بلکه با عزت، احترام و بزرگی از آنان یاد می‌کنیم و برای‌شان درود و رحمت می‌فرستیم.
امامان حجت را تمام می‌کنند : آری، ما از قلوب مردم آگاهی نداریم، وظیفه‌ای هم نداریم که آگاهی یابیم، آن چه خود اقرار می‌کنند و عمل می‌کنند، برای شناخت آنها و جایگاه‌شان در جامعه انسانی، دراسلام، در دنیا و در آخرت کافیست. همان ملاک و حجت است و نباید برای خودمان با اما، اگر، شاید، فرضیه بافی کنیم تا شاید آنها تطهیر گردند. اما اهل عصمت علیهم السلم، حجت را تمام می‌کنند تا شیطان و شیاطین، از در رحمت خدا و اسلام، با ابزار اگرها و شایدها ورود نکنند؛ دوست شناسی و دشمن شناسی تولا و تبرا را برای مؤمن و جویای طریق حق، در هاله‌ای از ابهام و اوهام قرار ندهند.
پس اگر هر کدام توبه کرده بودند، امام سجاد علیه السلام و سایر امامان از آن خبر می‌دادند، اما نه تنها چنین خبری ندادند، بلکه تصریح کردند همگی ملعون دور از رحمت و اهل جهنم هستند.
حال انسان را چه می‌شود که به جای تفکر در خودشناسی، اسلام‌شناسی، دوست شناسی، دشمن شناسی، شیطان شناسی و به گمان و توهم فرو رود که حالا شاید إن شاء الله توبه کرده باشند؟!! جالب آن که در توبه کردن آنها فرض - شاید را ملاک می‌گیرند، اما در لعن نکردن، حکم قطعی می‌دهند که بر اساس آن شاید، نباید لعن کرد!
فرازی از بیانات امام باقر علیه السلام در زیارت عاشورا : فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أَسَّسَتْ أَسَاسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقَامِكُمْ وَ أَزَالَتْكُمْ عَنْ مَرَاتِبِكُمُ الَّتِي رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فِيهَا وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكُمْ • وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدِينَ لَهُمْ بِالتَّمْكِينِ مِنْ قِتَالِكُمْ • بَرِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ (مِنْ) أَشْيَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ وَ أَوْلِيَائِهِمْ • يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ • وَ لَعَنَ اللَّهُ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنِي أُمَيَّةَ قَاطِبَةً وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً •(ادامه دارد...)
۷۷۳
۲۰ مرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.