گاهی وقتا که غرقِ فکر میشم به این نتیجه میرسم که از آدما

گاهی وقتا که غرقِ فکر میشم به این نتیجه میرسم که از آدما فقط یه حس به یادگار میمونه،آدمایی که الان ندارن منو و ندارمشون اما حسِ خوب یه سری از حرفا و کاراشون هنوزم که هنوزه حالمو عجیب خوب میکنه،کسی چه میدونه شاید رسالت آدمی همینه که اخرِ قصه فقد ازش یه حس باقی بمونه.