ﻣﺘﻨﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﺍﺯ ﭘﺮﻓﺴﻮﺭ ﺳﻤﯿﻌﯽ..
ﻣﺤﻠﻪ ﻣﺎ ﯾﮏ ﺭﻓﺘﮕﺮ ﺩﺍﺭﺩ، ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﺯ ﺩﺭﺏ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽ
ﺷﻮﻡ ﺳﻼﻣﯽ ﮔﺮﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻭ
ﺩﺳﺘﯽ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ، ﺣﺎﻝ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﻭ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .
ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺯﯾﺮﯾﻦ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺩﮐﺘﺮ ﺟﺮﺍﺡ ﺍﺳﺖ، ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻥ
ﺁﺳﺎﻧﺴﻮﺭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺶ ﺳﻼﻣﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﻭ ﻓﻘﻂ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﯽ
ﺩﻫﺪ ﻭ ﺩﺭﺏ ﺁﺳﺎﻧﺴﻮﺭ ﺑﺎﺯ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻦ ﺧﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .
ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﮐﺘﺮ ﺷﻮﻡ، ﺟﺎﺭﻭ
ﺯﺩﻥ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮﻡ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﻓﺘﮕﺮ، ﺑﺸﺪﺕ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻃﺒﺎﺑﺖ
ﺁﻥ ﺩﮐﺘﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺣﯿﺎﺗﻢ ﺍﺳﺖ .
ﺗﺤﺼﯿﻼﺕ ﻣﻄﻠﻘﺎ ﻫﯿﭻ ﺭﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﺷﻌﻮﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ