تو زیارت عاشورا داریم که بعد از شهادت امام حسین، بنی امیه

تو زیارت عاشورا داریم که بعد از شهادت امام حسین، بنی امیه اون روز رو مبارک اعلام کردن «تبرکت». به همه مسلمانان دستور دادن که عاشورا رو مثل عید خودشون بدونن، روزه و جشن بگیرن و به همدیگه تبریک بگن.
در ادامه، میاد معرفی میکنه بنی امیه رو، که اینا کی بودن که الان شدن حاکم مسلمین و عزای مسلمین رو جشن میگیرین‌.
«و بن آکلة الکباد: پسر جگر خواره»،
«لعین بن لعین ...:کسایی که هم خودشون لعنت شده بودن و هم پدرشون»
«علی لسانک: کسایی که به زبان خدا لعنت شدن»
فرض کنید تو مجلسی هستین که یه نفر میاد و عقبه بد بنی امیه رو این طور معرفی میکنه، عده ای اعتراض میکنن که ما که نفرین خدا رو نشنیدیم، از کجا معلوم راست بگی،
ولی زیارت عاشورا جواب اینها رو میده، «و لسان نبیک: یعنی بنی امیه همون کسایی بودن که به زبان پیامبر هم نفرین شدن»، باز عده ای بهانه میارن که ما چنین نفرینی از پیامبر نشنیدیم، اینجاست که زیارت عاشورا بازم راه بهانه رو میبنده و میگه «فی کل موطن و موقف وقف فیه نبیک ص: پیامبر هر شهری که میرفتن و اصلا هر جا و مکانی که توقف میکردن، بنی امیه رو نفرین میکردن» این یعنی تبلیغات علیه دشمن تا همه دشمن رو بشناسن.
حالا که دیگه کسی نمیتونه انکار کنه نفرین پیامبر رو شنیده، بازم عده ای توجیه میکنن که شاید منظور پیامبر از یزید یه یزید دیگه باشه، ولی بازم زیارت عاشورا راه رو میبنده و شناسنامه یزید رو از زبان پیامبر رو می‌کنه «اللهم العن اباسفیان، و معاویه و یزید بن معاویه».
وقتی همه میپذیرن که بله یزیدی که پیامبر لعن کردن، همون یزید پسر معاویه ست، بازم یه عده بهانه میارن که ممکنه نفرین پیامبر فقط برای اون دوران بوده، ممکنه یزید توبه کرده باشه و الان هدایت شده باشه. ولی زیارت عاشورا با ذکاوت این بهانه رو هم حل می‌کنه «اللهم العن ... ابد الابدین: یعنی پیامبر بنی امیه رو تا ابد نفرین کردن»