باﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﻧﺠﻬﺎﯼِ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﻫﻪ ﯼ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ

باﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﻧﺠﻬﺎﯼِ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﻫﻪ ﯼ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺷﺼﺘﯽ

ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻧﯿﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ .
ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺗﺎﻭﺍﻥ ۱۳ﺳﺎﻝ ﺗﺤﺮﯾﻢ
ﻭ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻝ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ
ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﮊﯾﺮ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯿﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎﺭﺵ ﻧﻈﺎﻣﯽِ ﻭ ﺳﺮﻭﺩﻫﺎﯼ
ﺣﻤﺎﺳﯽ ﺁﻫﻨﮕﺮﺍﻥ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ .

ﺟﻮﺍﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ
ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻟﯽ
ﻭ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎﻩ
ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ

ﺟﻮﺍﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻭﯾﺪﺋﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥِ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﻭﯾﺎ ﺑﻮﺩ

ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺟﻮﺍﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ، ﮐﺎﺭ
ﺧﺎﻧﻪ،
ﻣﺎﺷﯿﻦ،
ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ ﺷﺪ، ﺩﺳﺖ ﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻓﻖ

ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﻧﺴﻞ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ
ﻣﮑﺘﺒﯽ ﺑﺎﺷﺪ
ﺩﯾﻨﺪﺍﺭ
ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ
ﻧﻪ ﺷﺮﻗﯽ ﻧﻪ ﻏﺮﺑﯽ

ﻭﻟﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ی ﺍﯾﻨﻬﺎ ﮔﺮﯾﺰﺍﻥ است ،
ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ

ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻣﺎﻥ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺑﯽ ﺗﺪﺑﯿﺮﯼ بعضیها ﺑﻪ ﻫﺪﺭ ﺭﻓﺖ

ﻣﯽﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﻫﻪ ﯼ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺷﺼﺘﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﯽ ﮐﻔﺎﯾﺘﯽ ها، ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺷﻐﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻧﺴﺎﻟﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﯼ ﻣﺒﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﻭﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﺳﺎﺧﺖ
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺷﻨﯿﺪ
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ
ﮐﯽ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ
ﺟﻮﺍﻥ
ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪ
ﻭ ﻣﻮﻫﺎﯼِ ﺳﺮﺵ ﺑﻪ ﺳﻔﯿﺪﯼ ﮔﺮﺍﯾﯿﺪ

ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺶ ﮔﻢ ﺷﺪ
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﻧﮓ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﮑﺮﺩ .
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ
ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺭﻭﯼ ﺷﻠﻮﺍﺭ
ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ
ﻭ ﻟﻌﻦ ﻭﻧﻔﺮﯾﻦ
ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﺩﯾﻨﺪﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺁﻣﻮﺧﺖ در حالیکه دین یعنی مهربانی.

ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻔﺶ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ، ﭼﻮﻥ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﻪ ریختن ﺁﺑﺮﻭ شد

ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺖ، ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﺘﻤﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﺣﺘﯽ ﮔﻮﺵ ﮐﺮﺩﻥﺑﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ

ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡِ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﻫﻪ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺧﻮﺩ
ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﭘﺪﺭﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﯼ
ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. و نسلی کتابخوان را تربیت کنند که پای حق و حقوقشان بایستند