وقتی نوشتن تبدیل به یک مقوله ی نمایشیِ قابل ارائه می شود،

وقتی نوشتن تبدیل به یک مقوله‌ی نمایشیِ قابل ارائه می‌شود، همه‌چیزِ خود را از دست می‌دهد. قلم، این بار نه برای جریانِ احساسات، بلکه برای "بی‌نقص بودن" روانه‌ی برگه خواهد شد. چاشنیِ لحظه‌ای که به ذهنت می‌رسد تا نوشته‌ را به روایتی مزه‌دار تر سازد، از دست می‌رود. با گفتنِ "زمانی بهتر می‌نوشتم"، نوشته‌ی کنونی‌ات‌ را رهسپارِ باد می‌کنی و ذهن آشفته‌ات به حرکاتِ بی در و پیکر افکار ادامه می‌دهد.