روایاتی کوتاه از نهایت مهربانی خداوند مهربان

روایاتی کوتاه از نهایت مهربانی خداوند مهربان

وقتی روز قیامت شود ، بنده ای از اهل ایمان را حاضر کنند ، خطاب رسد :

بنده ی من نعمتم را سربار معصیت ساختی و چندان که نعمت را بر تو افزودم تو بر عصیان افزودی .

بنده از خجلت معصیت سر در پیش افکند .

از پیشگاه رحمت خطاب رسد :
ای بنده ی من سر بردار که همان ساعت که معصیت می کردی تو را آمرزیدم و قلم عفو بر آن کشیدم .

و نیز روایت شده :
بنده ای را نزدیک آرند ، آن بیچاره به خاطر گناه بسیار سر به زیر اندازد و از شرمساری به گریه درآید ، از درگاه عزت و رحمت خطاب رسد :

آن روز که گناه می کردی و می خندیدی تو را شرمسار نساختم ، امروز که سر شرمساری و خجلت به پیش انداخته ای و گناه نمی کنی و زاری و گریه می آوری چگونه تو را عذاب کنم ، گناهت را بخشیدم و اجازه ی درآمدن به جنت را به تو مرحمت کردم .

از رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) روایت شده :

خدا را صد رحمت است ، از آن صد رحمت یکی را در دنیا جلوه داد و در میان بندگان پراکنده کرد و نود و نه دیگر را در خزانه ی احسان خود نگاه داشت تا در آخرت آن یک را به این نود و نه اضافه کند و بر بندگان نثار فرماید.

از رئیس محدثین ، حدیث شناس کم نظیر ، حضرت صدوق ، از یکی از امامان معصوم روایت شده که چون قیامت برپا شود ، رحمت واسعه ی الهی چنان جلوه کند و از گناهکاران فوج فوج بیامرزد که شیطان رانده شده ، در عفو خدا به طمع افتد !!

در روایتی بسیار مهم آمده :
چون بنده ی مؤمن را در قبر گذارند و سر قبر را بپوشانند و دوستان و رفیقان برگردند و او را در کنج لحد تنها گذارند ، حضرت عزت از روی لطف و رحمت به او خطاب کند :

بنده ی من در این تاریکی تنها ماندی و آنان که به خاطر خوشنودیشان معصیت مرا کردی و رضای آنان را به رضای من برگزیدی از تو جدا شدند و تو را تنها گذاشتند و رفتند ، امروز تو را به رحمت واسعه ی خود بنوازم چنان که خلایق تعجب کنند .

پس به فرشتگان خطاب شود : ای فرشتگان من ! بنده ام غریب و بی کس و بی یاور و دور از وطن است اکنون در این لحد مهمان من است ، بروید او را یاری کنید و دری از بهشت به رویش بگشایید و انواع ریاحین و طعام نزدش حاضر کنید و پس از آن او را به من واگذارید که مونس او تا قیامت خواهم بود.

ملا فتح اللّه کاشانی در تفسیر « منهج الصادقین » ، و آیت اللّه کلباسی در کتاب « انیس اللیل » نقل کرده اند :

در زمان مالک دینار جوانی از زمره ی اهل معصیت و طغیان از دنیا رفت ; مردم به خاطر آلودگی او جنازه اش را تجهیز نکردند ، بلکه در مکان پستی و محلّ پر از زباله ای انداختند و رفتند .

شبانه در عالم رؤیا از جانب حق تعالی به مالک دینار گفتند :

بقیه مطلب در پست بعدی....
@Dmkhoda #کانال_درمحضرخدا
🌸 🌸 🌸 🌸 🌸