نکته‏ها و پیامهای سوره عبس آیه 33-37:

نکته‏ها و پیامهای سوره عبس آیه 33-37:

1- در باره انگیزه فرار انسان از برادر و مادر و پدر و همسر و فرزندان، مطالبی می‏توان گفت، از جمله اینکه:
می‏گریزد تا مبادا برادرش از حقوق خود مطالبه کند و او را گرفتار سازد. می‏گریزد تا مورد تقاضای دیگران قرار نگیرد. می‏گریزد تا رسوایی او را دیگران نفهمند. می‏گریزد تا به کار خود برسد و تکلیفش زودتر روشن شود

2- قیامت، روز فرار است. فرار برادر از برادر، فرزند از پدر و مادر، مرد از همسر، پدر از پسر

3- روابط خویشاوندی، در قیامت گسسته می‏شود.

4- در قیامت، هرکس به فکر نجات خویش است.

5- در قیامت، فرصت برای پرداختن به کار دیگران نیست.

6- در حدیثی آمده است که بعضی از خاندان پیامبر ص از آن حضرت سؤال کردند که آیا در روز قیامت انسان به یاد دوست صمیمیش می‏افتد؟ در جواب فرمود:
ثلاثة مواطن لا یذکر (فیها) احد احدا عند المیزان حتی ینظر أ یثقل میزانه ام یخف؟ و عند الصراط حتی ینظر ا یجوزه ام لا؟ و عند الصحف حتی ینظر بیمینه یاخذ الصحف ام بشماله؟
فهذه ثلاثة مواطن لا یذکر فیها احد حمیمه و لا حبیبه و لا قریبه و لا صدیقه، و لا بنیه و لا والدیه و ذلک قول اللَّه تعالی:" لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ‏
" سه موقف است که هیچکس در آنها به یاد هیچکس نمی‏افتد: اول پای میزان سنجش اعمال است تا ببیند آیا میزانش سنگین است یا سبک؟ سپس بر صراط است تا ببیند آیا از آن می‏گذرد یا نه؟ و سپس به هنگامی است که نامه‏های اعمال را به دست انسانها می‏دهند تا ببینند آن را به دست راستش می‏دهند یا دست چپ؟ این سه موقف است که در آنها کسی به فکر کسی نیست، نه دوست صمیمی، نه یار مهربان، نه افراد نزدیک، نه دوستان مخلص، نه فرزندان، و نه پدر و مادر، و این همان است که خداوند متعال می‏فرماید: در آن روز هر کسی به قدر کافی به خود مشغول است‏.