ﺳﭙﯿﺪﯼ ﺭﻭﺯ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺷﺐ
ﺳﭙﯿﺪﯼ ﺭﻭﺯ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺷﺐ
ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡ!
ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺗﻮ ﭘﺎ ﭘﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﻭ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﭘﺎﯼ ﻣﯽ ﮔﺰﺍﺭﻡ!
ﺷﺪﻡ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺐ ﭘﺮﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻋﻈﯿﻢ ﻣﺎﻩ!
ﺍﻓﺴﻮﺱ ﭘﺮﻫﺎﯼ ﻧﯿﻤﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﺍﻩ
ﺟﺪﺍ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺑﺪﻧﺶ.
ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡ!
ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺗﻮ ﭘﺎ ﭘﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﻭ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﭘﺎﯼ ﻣﯽ ﮔﺰﺍﺭﻡ!
ﺷﺪﻡ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺐ ﭘﺮﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻋﻈﯿﻢ ﻣﺎﻩ!
ﺍﻓﺴﻮﺱ ﭘﺮﻫﺎﯼ ﻧﯿﻤﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﺍﻩ
ﺟﺪﺍ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺑﺪﻧﺶ.
۱.۱k
۱۰ آبان ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.