*کپشن تا ما تحت مهم مهم *

خب خب خب
اومدم ادما ی زندگیمو تعریف کنم
بعد اینکه با اون پسر اشنا شدم تموم زندگیمو صرف اون کردمو میکنم
با تمام وجودم عاشقشم..
ولی درکل چندتا قانون اساسی تو زندگی من تو الویتن
1خندوندن مردم بهت انرژی متقابل میده
2کارمایی وجود داره و وقتی فوشت دادن صبر کن تا خودشون با پای خودشون ازت معذرت خواهی کنن
3عشق معنی کاملی نداره و دوست داشتن همه چیز ینی به باد دادن زندگی
4پول میتونه ایلان ماسکم وادار کنه باهات ازدواج کنه پس ولخرج نباش
5احساس خودتو بروز نده تابقیه نفهمن تو ذهنت چی میگذره
6بخاطر کاری که انجام دادی سریع معذرت خواهی کن
این اخری خیلی خوب جواب میده
و خب نمیگم حتما باید خودتو ول کنی بچسبی به زندگی بقیه
درسته که من دارم برا بقیه زندگی میکنم و تا الان هیچ سودی به خودم نرسیده ولی خب با این کار خوشحالم
خوشحالی خیلی حس خوبیه..
وقتی که رفیقام میخندن..
میفهمید منظورمو؟
خب بریم راجب یچی دیگه بگم
تو مدرسه:
من از اول ابتدایی تا نهمی که الان هستم تو مدرسه بدترین ضربهارو خوردم
از اول تا پنچمم که افسردگی گرفتم بخاطر اینکه یجورایی همه به گفتن سطحت پایینه و مامانت فلانه بیساره بابات اینجوره اونجوره و خب هیچ دوستی نداشتم بخاطر مخی که داشتم و نمرهای بالام همه مسخره کردن حتی الان
هیچی دیگه وقتی اومدم این خونه همه چیز اوکی شد تا حدودی
ولی..
چه حسی داره وقتی بهت بگن خفه شو؟ دهنتو ببند وگرنه خارتو جلو چشات میگام
خب من همون دختریم که هیچ وقت تو کلاسش با بقیه راه نیومد و نخواهدم امد
راستی من کلاس اول بودم زدم گوش یکیو.. اره دیگه خودتون حدس بزنید
.
وقتی کلاس هشتم بودم حداقل یکم جربزه ی اینو داشتم جواب فوشارو بدم
ولی به هر حال بعد دعوا حتی با اینکه حق با من بود باز میومدم بیرون پیش دوستم گریه میکردم
و من یه اخلاق گوهی که تو این سه سال پیدا کردم این بود که تا تجاوز نکنی نمیفهمم کص بقیه چه حالتیه
و خب همه ازم فراری شدن تو کلاس هفتم تا حدودی ولی خب این وسط یه رفیقایی داشتم و دارم که خیلی هوامو داشتنو دارن
از حق نگذریم زندگی خوبی بود
امیدوارم بقیه شم خوب بگذره
و من به اون چیزی که میخوام برسم
شماهم همینطور