بَلاش چهارم (پارتی: 𐭅𐭋𐭂𐭔 وَلَگَش) (اشک بیست و هفتم) بیست

بَلاش چهارم (پارتی: 𐭅𐭋𐭂𐭔 وَلَگَش) (اشک بیست و هفتم) بیست و هفتمین شاه ایران از خاندان اشکانی است که از سال ۱۴۷ تا ۱۹۱ میلادی سلطنت کرد. بلاش چهارم فرزند مهرداد پنجم (حک. ۱۲۹–۱۴۰) بود. بلاش اوایل سلطنت خود را صرف تثبیت کنترل اشکانیان بر پادشاهی میشان کرد. از سال‌های ۱۶۱ تا ۱۶۶، او علیه روم اعلام جنگ کرد. اگرچه در ابتدا موفقیت با او بود و سوریه و ارمنستان را فتح کرد. اما سرانجام از رومیان شکست خورد و به عقب رانده شد و برای مدت کوتاهی کنترل پایتخت اشکانیان، سلوکیه و تیسفون را از دست داد و این دو شهر به دست رومیان افتاد. به دلیل شیوع طاعون در سال ۱۶۶ در سلوکیه، رومیان متحمل خسارت‌های سنگینی شده و مجبور به عقب‌نشینی شدند. جنگ بلافاصله پس از آن به پایان رسید، بلاش بیشتر شمال بین‌النهرین را از دست داد و این بخش‌ها به خاک روم الحاق شد. بلاش در سال ۱۹۱ درگذشت و پسرش بلاش پنجم جانشین او شد.ساسان، نیای اردشیر بابکان بنیانگذار دودمان ساسانی، احتمالاً در زمان بلاش چهارم فرمانروای استان پارس بوده‌است.