ستاره های زمینی از اخترهای آسمانی پُر نور تر و فراوان تر

ستاره‌های زمینی از اخترهای آسمانی پُر نور تر و فراوان تر دیده می‌شدند؛ به گونه‌ای که ستاره‌های آسمان را به سختی می‌توانستی مشاهده کنی.
ترکیب دنیا و آدمی را می‌توان در جمله‌ی بالا لمس کرد.
انسان به دنبال مصنوع سازی و مصنوع پسندی می‌رود و تُک پا می‌زند به "نچرال"ها و گور بابای واقعیت.
می‌گویند واقعیت با حقیقت منافات دارد؛ بازی با کلمات است ذهنتان را درگیر نکنید.
این وسط انسان بودن عجیب میچسبد! از معدود چیزهایی که نمی‌توان آن را از نچرال بودن خارج کرد.
و اما انسان‌نماهای مصنوع طلب، سیاره‌ی زمین را به تاراج برده‌اند! به گونه‌ای که انسان سخت پیدا می‌شود. الحمدالله که همچُنان پیدا می‌شود!‌.
این ناداستان تا بینهایتِ آدمی ادامه دارد اما شروعش را می‌توان به مرگِ جسمِ انسان‌ها و مرگِ روحِ انسان‌نماها مرتبط نمود.
دنیای درون و بیرونِ آدمی در هم عجین شده و زنده باد نشخوارفکری که در جمع دوستان به اورثینک مشهور است؛ موجودی که یک تنه مغز را آش و لاش می‌کند.

پ.ن:
[توقع‌رنج‌است.]


#Aseman