‍ ✳ ️مقام بی بی پَسَندیده نیشابوری✳ ️

‍ ✳ ️مقام بی بی پَسَندیده نیشابوری✳ ️
🔵 پَسَنده نیشابوری معروف به بانو پسنده یا بانو پسندیده از زنان صوفی و عارف ایرانی قرن سوم هجری اهل نیشابور بود.
🔵 پسنده همروزگار با فاطمه نیشابوری بوده‌است(همان فاطمه نیشابوری که زنی عارفه و معاصر با ذوالنون مصری و بایزید بسطامی بوده‌است.ابویزید بسطامی فاطمه نیشابوری را ستایش کرده و ذوالنون مصری او را «استاذ» خود و از «اولیاالله» خوانده)
🔵 دلیل شهرت بی بی پسندیده نزد شیعیان به این سبب است که گفته می‌شود امام علی بن موسی الرضا(علیه السلام) در مدت اقامتش در نیشابور در سال ۲۰۰ هجری در خانهٔ پسنده سکونت داشته‌است و شهرت وی به پسنده این بوده که علی بن موسی(علیه السلام) در بین کاخ‌ها و خانه‌های بزرگ نیشابور در آن زمان خانهٔ محقر وی را برگزیده و پسندیده‌است.
🔵 آرامگاه پسندیده، در فاصلهٔ حدود ۱۰۰ متری شمال آرامگاه شطیطه نیشابوری واقع شده‌است. در بنای چهار گوش، مسقف و کوچک ساده و بی پیرایه. در آرامگاه وی بارگاه و گنبد و یا تزئینات خاصی وجود ندارد و مقبره اش زیارتگاه شیعیان است.
🔵 شیعیان بر این باورند که معجزات علی بن موسی الرضا که در نیشابور اتفاق افتاده است در خانه پسنده نیشابوری رویداده است.
🔵 علامه مجلسی در بحارالانوار میفرماید: «ابوواسع محمد بن احمد بن محمد بن اسحاق نیشابوری گوید: از مادر بزرگم خدیجه، دختر حمدان –پسر پسنده- شنیدم که می‌گفت: آنگاه که امام رضا علیه‌السلام به نیشابور وارد شد در ناحیه‌ی غربی شهر در محله‌ی «بلاش آباد» در منزل مادر بزرگم به نام «پسنده» نزول اجلال نمود –حضرت رضا علیه‌السلام از میان مردم شهر او را برگزید و در خانه‌ی او فرود آمد او را «پسنده» نامیدند.
🔵 سپس خدیجه می‌گوید: آن گاه که امام رضا علیه‌السلام به خانه‌ی ما فرود آمد، دانه‌ی بادامی را در آنجا کاشت که در همان سال سبز شد و درخت بلند معتبری گردید و میوه آورد.
🔴 وقتی مردم از آن کرامت آگاه شدند، می‌آمدند و به آن تبرک می‌جستند. هر مریضی که از بادام آن به قصد صحت و سلامتی تناول می‌کرد شفا می‌یافت. هر که را چشم‌درد بود و از بادام او بر چشمش می‌گذاشت عافیت می‌یافت. هر زنی که درد زاییدن بر او سخت می‌شد چون از بادام آن درخت تناول می‌کرد زاییدن او آسان می‌شد. اگر حیوانی درد شکم می‌شد از چوب آن درخت، بر شکم آن حیوان می‌مالیدند درد از آن برطرف می‌شد.
🔵 «حمدان» -که پسر پسنده بود- شاخه‌های آن را برید،(عالمانه و عامدانه و از روی عداوت و یا جاهلانه و بی عداوت) پس چیزی نگذشت که کور شد!!(هر که با آل علی علیه السلام در افتاد، ور افتاد)