آ

ﺯﻧﺪﮔﯽ آﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ‌ﺑﻮﯾﯽ
ﯾﮏ ﺳﺮآﻏﺎﺯ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ،
ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭد.
زندگی کن
ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ.
رونق عمر جهان، چند صباحی گذر است
قصه بودن ما
برگی از دفتر افسانه ای ، راز بقاست
دل اگر می‌شکند
گل اگر می‌میرد
و اگر باغ بخود رنگ خزان می‌گیرد
همه هشدار به توست؛

ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ.
زندگی کوچ همین چلچله هاست
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ . . .
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ . . .!