مگر نمےگويند ڪه هر آدمے

مگر نمےگويند ڪه هر آدمے
يڪ بار عاشـــق مے‌شود ؟
پس چــرا هر صبح ڪه چشــم‌هات را باز مےڪنی
دل مے‌بازم باز ؟
چرا هــربار ڪه از ڪنارم مےگذرے
نفست ميڪشم باز ؟
چرا هــربار ڪه مےخندے
در آغوشت در بہ در مے‌شوم باز ؟
چرا هــر بار ڪه تنت را ڪشف میڪنم
تڪہ‌هاے لبــاسم بال درمے‌آورند باز ؟
گل قشنگــــم
براے ستايش تو
بهشت جاے حقيرے ست
با همين دست‌هاے بے‌قرار
بہ خدا میـــرسانمت...