هر نادان می شمارد خویش را دانا تر است

هر نادان می شمارد خویش را دانا تر است
بس که در لقمه ی من سنگ نهفته ست فلک
آنکه از چشم افکند مرا بی تقصیر
می کند مستی گوارا تلخی ایام را
مهربانی کن که مرد مهربان
علم ما علم کلام کردگار
ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
با بدان کم نشین که بد مانی
بر چنین قوم چرا لعنت و نفرین نکنیم
لعنت لله یزیدا و علی حب یزید
#اشعار_ناب_کوتاه_مفهومی_سنگین #عطار #سنایی
#صائب_تبریزی #مهربان #مهربانی