قبل از انقلاب اسلامی مردم ایران به پا خواستند تا عدالت بر

قبل از انقلاب اسلامی مردم ایران به پا خواستند تا عدالت برقرار شود و انحصار بودن ثروت در دست اشخاص خاص از بین برود. اینکه به این نتیجه رسیده شد یا نه بحث دیگری است ولی نکته قابل تامل در شیوه انقلاب بود. پادشاه کشور که دید مردم او را نمی خواهند از مملکت فرار کرد و نظامیان که از خود مردم ایران بودند به انقلاب پیوستند. ببینیم در سوریه چه گذشت و چرا ایران با شعار اسلامی و برادری حتی یک نفر از پناهجویان سوری را حمایت نکرد؟ حکومت سوریه همانند دیکتاتوری صدام یک نظام ( بعث ) ی می باشد که مورد حمایت حکومت ایران است. در جهان کنونی دولتها پشت یکدیگر هستند صرف نظر از خواستگاه مردم.مردم سوریه که درگیر مشکلات اقتصادی و فساد و رشوه بودند با تصور انقلاب های سایر کشور ها تقاضای بهبود وضع سیاسی کشورشان را داشتند غافل از اینکه شیوه نظامی و سرکوب تغییر کرده. از کشورهای مختلفی برای مبارزه در سوریه حرکت کردند. این نظامیان و جنگنده های آنها بر سر مردم سوریه آتش ریختند و بر کار خود نظاره گر بودند. جنگجویانی که به سوریه رفتند به آنها اینگونه جلوه داده شد که شما با تروریست مبارزه می کنید و یا برخی به عنوان دفاع از مقدسات به آنجا رفتند و هیچکدام که زبان آن مردم را نمی فهمیدند و احساس هم وطن بودن هم نداشتند به نابودی صداهای بلند شده پرداختند. کشورهای اروپایی که از ابتدا خود را حامی مردم معرفی کرده بودند امروز با بحران جمعیت آواره روبرو شدند. هرچند پذیرش میلیونی آوارگان در اروپا جای تقدیر و تشکر دارد و خداوند هم پاداش این حمایت از آوارگان را به آنها خواهد داد ولی جوابگوی میلیون ها آواره دیگر نخواهد بود. و ایران که از ابتدا حمایت خود را از رهبر آن کشور اعلام کرده بود همچنان بر رفتار خود در قبال پناهجویان سوری سرپوش می گذارد و آنها را فتنه گر و یاغی میداند. از دیدگاه ایران مردمی خوب هستند که به بشار اسد پای بند باشند و در همان کشور به نفع دولت خدمت کنند.
اینکه ایران برای مردم سوریه نتیجه خیر داشته یا شر، در آینده و از دید معنوی، بازتاب این رفتار گریبان گیر ایران خواهد بود.