دین رسول خدا قبل از بعثت قسمت دوم

((لکل جعلنا منکم شرعه و منهاجا(6); ما براى هر قومى از شما شریعت و طریقه اى ((خاص)) قرار دادیم.))
اما این اختلافات جزئى خللى به مقصد اصلى و اصول فکرى و عملى مشترک بین تمام ادیان الهى نمى رساند, چرا که به استناد آیات و روایات, همه ادیان در اصول مانند مبدإ و معاد و نبوت اشتراک دارند, آیاتى که ظهور در امر خداوند به پیامبر اکرم(ص) در تبعیت از ملت و دین ابراهیم و شرع نوح(ع) دارند اشاره به همین امر است.(7) با توجه به این که دین یک امر فطرى است اهمیت دین واحد براى تمام انسانها بهتر معلوم مى شود. چرا که عادتا تمام فطرتها در اصل با هم مشترکند هرچند علل و عوامل زمانى و مکانى مقتضیات خاص خود را مى طلبد.
مطلب دوم: تمام انبیاى الهى مقدمه ظهور و بروز نبوت پیامبر گرامى اسلام بوده اند, لذا تمام آنان موظف و مإمور به انذار و بشارت مردم در جهت بعثت این وجود مقدس بوده اند, پیامبر اکرم خود فرموده اند: ((کنت اول الانبیإ فى الخلق و آخرهم فى البعث;(8) من از جهت آفرینش در بین انبیا, نفر اول بودم و در مبعوث شدن خاتم و آخرین آنها هستم.))
و باز فرموده اند: ((نحن الاخرون السابقون یوم القیامه;(9) ما که در دنیا آخر از انبیا بودیم, روز قیامت بر همه تقدم و پیشى داریم.))
و نیز فرموده اند: ((آدم و من دونه تحت لوایى یوم القیامه;(10) تمام پیامبران در قیامت زیر پرچم من هستند.))
از امام صادق(ع) نیز نقل است که: ((ما من نبى من ولد آدم الى محمد صلوات الله علیهم الا و هم تحت لوإ محمد;(11) هیچ کدام از انبیا از فرزندان آدم(ع) تا حضرت محمد نیستند مگر این که زیر لوا و پرچم حضرت باشند.))
آرى, تمام انبیا, در روز قیامت پشت سر حضرت و تحت پرچم ایشانند, چرا که آنان مقدمه و ایشان نتیجه اند. آنها درخت و ایشان میوه و ثمره اند, و شریعت آنها برنامه هاى موقتى بوده است براى تفهیم و تبیین قانون کلى اسلام که توسط پیامبر اکرم(ص) تبلیغ مى شده است.
امیرالمومنین(ع) چنین فرموده اند:
((بعث الله محمدا رسول الله(ص) لانجاز عدته و تمام نبوته مإخوذا على النبیین میثاقه;(12) خداوند سبحان براى وفاى به وعده خود و کامل کردن نبوتش, محمد رسول خویش را مبعوث ساخت در حالى که از همه پیامبران[ براى بشارت دادن به آمدنش] پیمان گرفته شده بود.))