شکر گذاری
#شکر_گذاری
«الحمدلله» یعنی همه خوبی ها و ستایش ها از آن خدای متعال است. کسی که با حقیقت و صدق و اخلاص الحمدلله می گوید، حضرت می فرماید: این شکر خدا را بر جای آورده و بعد حضرت موسی بن جعفر(ع) اشاره
می کنند: «و شکر افضل من النعمه» یعنی اینکه شما الحمدلله و الهی شکر می گویید، به خدا توجه می کنید و از آن نعمت قدردانی می کنید، از خود آن نعمت بالاتر است
چون نعمت موقتی است و ممکن است دوره ای باشد و تمام شود. ولی یاد خدا و توجه به خدا و اتصال به منعم که دهنده نعمت است پایدار و همیشگی است
روایت زیبایی است که عابدی چندین سال عبادت می کرد. یک انار بهشتی موقع افطار برای او می آوردند، روزه
می گرفت و از آن انار تغذیه می کرد. و مشغول عبادت بود تا از دنیا رفت.
وقتی از دنیا رفت خدای متعال فرمود: به فضل و کرم و لطف من او را وارد بهشت کنید. به این عابد برخورد. گفت: عجب! من یک عمری روزه گرفتم و نماز خواندم، تازه می گویی: به فضل و کرمت! پس این عمل من چه می شود؟
خدای متعال فرمود: بروید میزان حساب را بیاورید. یک موقف مهم در قیامت، موقف میزان و موازین است. فرمودند: اعمال و نماز و روزه هایش را در ترازو بگذارید، آن انار بهشتی را که گیر کسی نیامده است، یک طرف بگذارید بسنجیم
سنجیدن دیدند این انار سنگین تر شد. غذای بهشتی در دنیا به کسی داده
نمی شود.
گفتند: شما حق ان انار را هم
نمی توانی ادا کنی، پس بقیه چه؟ گفت: خدایا، من اشتباه کردم و نفهمیدم! «اللهم عاملنا بفضلک و لا تعاملنا بعدلک» یعنی خدایا یعنی همیشه به فضل و کرمت و لطفت با ما رفتار کن. به عدلت با ما رفتار نکن
. اگر بخواهی مو را از ماست بکشی، بگویی: اینجا چنین و چنان کردی، ما هیچی نداریم. ما در فضل خدا غرق هستیم
«وَ لَوْ یؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِما کسَبُوا ما تَرَک عَلی ظَهْرِها مِنْ دَابَّة» (فاطر/45) دیگر سند نمی خواهد و آیه قرآن است که می فرماید: اگر خدا بخواهد گناهان مردم را مؤاخذه کند، اصلاً جنبنده ای روی زمین باقی نمی ماند. ولی خدا همیشه به لطف و کرمش با ما رفتار
می کند
«الحمدلله» یعنی همه خوبی ها و ستایش ها از آن خدای متعال است. کسی که با حقیقت و صدق و اخلاص الحمدلله می گوید، حضرت می فرماید: این شکر خدا را بر جای آورده و بعد حضرت موسی بن جعفر(ع) اشاره
می کنند: «و شکر افضل من النعمه» یعنی اینکه شما الحمدلله و الهی شکر می گویید، به خدا توجه می کنید و از آن نعمت قدردانی می کنید، از خود آن نعمت بالاتر است
چون نعمت موقتی است و ممکن است دوره ای باشد و تمام شود. ولی یاد خدا و توجه به خدا و اتصال به منعم که دهنده نعمت است پایدار و همیشگی است
روایت زیبایی است که عابدی چندین سال عبادت می کرد. یک انار بهشتی موقع افطار برای او می آوردند، روزه
می گرفت و از آن انار تغذیه می کرد. و مشغول عبادت بود تا از دنیا رفت.
وقتی از دنیا رفت خدای متعال فرمود: به فضل و کرم و لطف من او را وارد بهشت کنید. به این عابد برخورد. گفت: عجب! من یک عمری روزه گرفتم و نماز خواندم، تازه می گویی: به فضل و کرمت! پس این عمل من چه می شود؟
خدای متعال فرمود: بروید میزان حساب را بیاورید. یک موقف مهم در قیامت، موقف میزان و موازین است. فرمودند: اعمال و نماز و روزه هایش را در ترازو بگذارید، آن انار بهشتی را که گیر کسی نیامده است، یک طرف بگذارید بسنجیم
سنجیدن دیدند این انار سنگین تر شد. غذای بهشتی در دنیا به کسی داده
نمی شود.
گفتند: شما حق ان انار را هم
نمی توانی ادا کنی، پس بقیه چه؟ گفت: خدایا، من اشتباه کردم و نفهمیدم! «اللهم عاملنا بفضلک و لا تعاملنا بعدلک» یعنی خدایا یعنی همیشه به فضل و کرمت و لطفت با ما رفتار کن. به عدلت با ما رفتار نکن
. اگر بخواهی مو را از ماست بکشی، بگویی: اینجا چنین و چنان کردی، ما هیچی نداریم. ما در فضل خدا غرق هستیم
«وَ لَوْ یؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِما کسَبُوا ما تَرَک عَلی ظَهْرِها مِنْ دَابَّة» (فاطر/45) دیگر سند نمی خواهد و آیه قرآن است که می فرماید: اگر خدا بخواهد گناهان مردم را مؤاخذه کند، اصلاً جنبنده ای روی زمین باقی نمی ماند. ولی خدا همیشه به لطف و کرمش با ما رفتار
می کند
۴.۰k
۲۳ اسفند ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.