پاییز را دوست دارم به خاطر غریب و بی صدا آمدنش

پایـــیز را دوســت دارم... به خاطــر غریب و بی صدا آمدنـش

رنــگ زرد زیبا و دیـــوانه کــننده اش خش خش گوش نــــواز

برگ هایـش صدای نم نم باران های عاشــقانه اش پایــیز را

دوســـت دارم.... به خاطـــر رفتن و رفتن... و خیس شـــدن

زیـر باران های پایــیزی بوی مســـت کننده خاک باران خورده

کوچه ها پایــــیز را دوســت دارم... به خاطـر غــــــروب های

نارنجـــی و دلگـــیـرش شــــب های ســــرد و طولانـی اش

تــــنهایــی و دلتنگی های پاییزی ام پیاده روی های شبــانه

ام پایـــیز را دوســت دارم... به خاطـــر بغــض های سنــگین

انتظار اشـــک های بی صدایـم سالــها خاطـرات پایـــیزی ام

پایــــیز را دوســــت دارم... به خاطر معصومیــت کودکــی ام

نشـــاط نوجــوانی ام تنهـــــایی جوانــی ام پایـیز را دوســت

دارم... به خاطــــر اولـــین نفس هایم اولین گــریه هایم اولـین

خنده هایـم پایـــیز را دوســـت دارم... به خاطـر دوباره متــولد

شدن رســیدن به نقطه شروع سفر یک ســال دورتر شــدن

از آغــاز راه یک ســال نزدیک تر شـــدن به پایان راه پایـــیز را

دوســــت دارم... به خاطـــر هدیه زیبایی که به من داد هدیه

ای کــه به مـن امیـد مانــدن داد هــدیه ای که به من جــرات

عاشق شــدن داد پایــیز را دوســـت دارم... به خاطـر غریبانه

و بی صدا رفتنش پایــــیز را دوســـت دارم... به خاطر خــــود

پایــــیز و من عاشقــانه پایـــــیز را دوســـت دارم......