هر جایی دنیا کم آوردیم

*هر جایی دنیا کم آوردیم
نام کوروش را به زبان آوردیم

مرا در جهان هدیه آرامش است
به گیتی شکوفایی دانش است
مرا شادی مردمان آرزوست

چو روزی مرا عمر به پایان رسید
زمانی که جانم زتن پر کشید

نه تابوت باید مرا بر بدن
نه با مومیایی کشیدم کفن

که هر بند این پیکرم بعد ازاین
شود جزیی از خاک ایران زمین

راستی را آرمانت داشتی
دشمنان مردمان را کاستی

خاموشی را روشنی افراشتی
چون به دل مهرآریایی افراشتی