💠 تفکر در طبیعت :
💠 تفکر در طبیعت :
💠 بعد از تفکر در نفس ، یکی دیگر از عرصه‌های سالم تفکر در جهت خودسازی ، تفکر در طبیعت می باشد .
جهان طبیعت دو چهره دارد، یکی ملک و دیگری ملکوت، صورت ملک آن همین ظاهر طبیعت است و ملکوت عالم، باطن و حقیقت آن است.
💠 تفکر در طبیعت دو دستاورد مهم برای بشر دارد؛ یکی آن که او را بر طبیعت تسخیر بیشتری می بخشد و در جهت بهره وری زیادتر و قانون مند تر به او کمک می کند (این امر با تفکر در محدوده ملک حاصل می شود) و دیگر این که راه ورود به ملکوت عالم را به روی او باز می کند.
💠 بسیاری از متفکران در عملیات فکری و پژوهشی خود، تنها در همین محدوده ملک می مانند و ورای آن را جستجو نمی کنند و در نظر این کسان، جهان طبیعت جز همین ظاهر آن ، چیز دیگری نیست.
قرآن کریم درباره آنان می فرماید: «یعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِّنَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ»
یعنی: آنان جز ظاهری از زندگی دنیا نمی دانند و از ورای آن که جهان آخرت است غافل اند.
💠 در حالی که بر اساس آن چه از آیات قرآنی استفاده می شود، تفکر صحیح در پدیده ها و موجودات دنیای طبیعت، به جهت ارتباط و پیوستگی عمیق بین ملک و ملکوت، انسان را به صورت قهری به سوی عالم ملکوت هدایت می کند.
💠 برای نمونه، قرآن کریم می فرماید: «الَّذِینَ یذْکرُونَ اللّهَ قِیامًا وَقُعُودًا وَعَلَی جُنُوبِهِمْ وَیتَفَکرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلاً سُبْحَانَک فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ»
یعنی : آن هایی که چه در حال قیام و چه در حال نشستن و چه پهلو خفته به یاد خدایند و در آفرینش آسمان ها و زمین می اندیشند ـ می گویند ـ پروردگارا! باطل و بیهودگی در ساحت خلقتت راه ندارد. پاک و منزهی. ما را از عذاب جهنّم محافظت فرما.
💠 از این جهت ، قرآن کریم در آیات مختلف به صورت مکرر به تدبر و تفکر در طبیعت دستور داده است. چه آیاتی که به تفکّر در مجموعه خلقت امر کرده و چه آن ها که به اندیشه در جزء جزء آن، مانند زنبور عسل، شتر، کوه ها و نهرها، درختان و میوه ها، باران، آفتاب و ماه، خواب و غیر آن فرمان داده است.
💠 انسان با این طرز تفکر معنوی ، از عالم محسوس (ملک)پی به عالم غیب (ملکوت)می برد که علم فلسفه ، متکفل تحقیق در این زمینه است .
💠 منبع : سایت حوزه (با اضافات)
💠 بعد از تفکر در نفس ، یکی دیگر از عرصه‌های سالم تفکر در جهت خودسازی ، تفکر در طبیعت می باشد .
جهان طبیعت دو چهره دارد، یکی ملک و دیگری ملکوت، صورت ملک آن همین ظاهر طبیعت است و ملکوت عالم، باطن و حقیقت آن است.
💠 تفکر در طبیعت دو دستاورد مهم برای بشر دارد؛ یکی آن که او را بر طبیعت تسخیر بیشتری می بخشد و در جهت بهره وری زیادتر و قانون مند تر به او کمک می کند (این امر با تفکر در محدوده ملک حاصل می شود) و دیگر این که راه ورود به ملکوت عالم را به روی او باز می کند.
💠 بسیاری از متفکران در عملیات فکری و پژوهشی خود، تنها در همین محدوده ملک می مانند و ورای آن را جستجو نمی کنند و در نظر این کسان، جهان طبیعت جز همین ظاهر آن ، چیز دیگری نیست.
قرآن کریم درباره آنان می فرماید: «یعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِّنَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ»
یعنی: آنان جز ظاهری از زندگی دنیا نمی دانند و از ورای آن که جهان آخرت است غافل اند.
💠 در حالی که بر اساس آن چه از آیات قرآنی استفاده می شود، تفکر صحیح در پدیده ها و موجودات دنیای طبیعت، به جهت ارتباط و پیوستگی عمیق بین ملک و ملکوت، انسان را به صورت قهری به سوی عالم ملکوت هدایت می کند.
💠 برای نمونه، قرآن کریم می فرماید: «الَّذِینَ یذْکرُونَ اللّهَ قِیامًا وَقُعُودًا وَعَلَی جُنُوبِهِمْ وَیتَفَکرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلاً سُبْحَانَک فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ»
یعنی : آن هایی که چه در حال قیام و چه در حال نشستن و چه پهلو خفته به یاد خدایند و در آفرینش آسمان ها و زمین می اندیشند ـ می گویند ـ پروردگارا! باطل و بیهودگی در ساحت خلقتت راه ندارد. پاک و منزهی. ما را از عذاب جهنّم محافظت فرما.
💠 از این جهت ، قرآن کریم در آیات مختلف به صورت مکرر به تدبر و تفکر در طبیعت دستور داده است. چه آیاتی که به تفکّر در مجموعه خلقت امر کرده و چه آن ها که به اندیشه در جزء جزء آن، مانند زنبور عسل، شتر، کوه ها و نهرها، درختان و میوه ها، باران، آفتاب و ماه، خواب و غیر آن فرمان داده است.
💠 انسان با این طرز تفکر معنوی ، از عالم محسوس (ملک)پی به عالم غیب (ملکوت)می برد که علم فلسفه ، متکفل تحقیق در این زمینه است .
💠 منبع : سایت حوزه (با اضافات)
۹۱۵
۳۰ دی ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.