غرق گنه ناامید مشو زدرگاه ما

غرق گنه ناامید مشو زدرگاه ما 
که عفو کردن بود در همه دم کار ما 

توبه شکستی بیا هرآنچه هستی بیا 
امیدواری بجوی زنام غفّار ما 

بنده شرمنده تو، خالق بخشنده من 
بیا بهشتت دهم مرو تو در نار ما 

در دل شب خیز و ریز قطره اشکی ز چشم 
که دوست دارم کند گریه گنهکار ما 

خواهم اگر بگذرم ز جمله عاصیان 
کیست که چون و چرا، کند زکردار ما