همیشه فکر میکردم واسه ی اینکه بتونم یه نفر رو به خودم علا

همیشه فکر میکردم واسه ی اینکه بتونم یه نفر رو به خودم علاقه مند کنم باید مثل اون بشم، باید چیزایی که اون دوست داره رو منم دوست داشته باشم.یا حداقل وانمود کنم مثل اونم تا ازم خوشش بیاد!
مثلا اگه با یه نفر قرارِ شام میذاشتم و موقع غذا خوردن اون میگفت سُس خردل دوست داره، منم میگفتم: آره منم دوست دارم! سعی میکردم سلیقه ام رو جوری نشون بدم که سلیقه ی اونه! از لباس پوشیدن و تیپ و هنر بگیر تا آهنگ هایی که گوش میکردم! میخواستم طوری باشم که انگار منم کاملا مثل اونم! اینجوری بیشتر هیجان زدش میکردم و ازم خوشش میومد!
اینکار اکثرا جواب نمیداد وقتی هم که جواب میداد از یه جایی دیگه از وانمود کردن خسته میشدم و همه چی خراب میشد!
تا اینکه بزرگ تر شدم و فهمیدم اشتباه میکردم، اون همه تلاش برای بازی کردن کردن نقش کسی که اصلا من نبودم اشتباه بود!
بیشتر آدم ها صرفا از کسایی که خیلی شبیهشون باشن خوششون نمیاد، آدم های واقعی جذاب ترن!
مهم اینه توی شخصیت خودم بهترین باشم، همه چیزم مال خودم باشه!
تفاهم توی علاقه به سُس خردل و یه مدل کفش یا یه خواننده نباید تاثیر زیادی توی انتخاب فرد مورد علاقه داشته باشه!این مدل علاقه ها یه کم زیاد
بچه گانست!

#امیرمنصوری