بابعضی هاحالِ آدم یک جوری میشود یک جورِخوب ...

از آن خوب هایی که شبیه خوردن آب یخ وسط گرمای تابستان است ،
یاشاید هم شبیه خوردن گوجه سبزبانمک است که به تلخی هم نمی زند ،
شبیه قدم زدن در زیر باران ....
میدانی آدم خیالش یک جورِخاص راحت است ،
راحت از آن که خوبیشان هیچوقت
ته نشین نمیشود ...
این جور آدم ها شبیه فرش رنگ به رنگ نمیشوند ،
شبیه باران می مانند !
همین قدر لطیف ...
همین قدر آرام ...
همانقدر دلنشین ...