ایران کجاست؟
.
ایران کشوری است در دل خاورمیانه و در قلب آسیا. اما نمی‌دانیم دقیقا کجای جهان است که اینقدر جهان با او چپ افتاده. استقلال و قدرت نظامی و هواخواهی از مظلومان عالم در کشور ایران، توی چشم جهانیان رفته و همه را کور کرده است. البته قیمت بالای دلار، برنده نشدن در قرعه‌کشی خودرو پس از ۴۰ بار ثبت‌نام و نذر نیاز، تورم افسارگسیخته و آلودگی هوای ایران هم در چشم مردمش رفته و نمی‌توانند قدم از قدم بردارند.
ایران کشوری است با ۸۰ میلیون نفر جمعیت که نصفشان می‌خواهند از ایران بروند و آن نصف دیگر می‌گویند نروید و چند میلیون ایرانی هم در خارج از ایران هستند که نصفشان به این نصفی که می‌خواهند بروند می‌گویند نیایید و نصفشان می‌گویند چیکار دارید؟ بذارید بیان خودشون بفهمن خارج خبری نیست.
ایران بیشتر از یک میلیون و ۶۰۰ هزار کیلومتر مربع مساحت دارد و لقمه چرب و نرمی برای زمین‌خواران به شمار می‌رود. اما همین زمین که چنان هلو در گلوی بعضی‌هاست، در برخی نقاط تهران حتا تا متری ۸۰ میلیون تومان هم می‌رسد. البته بیشتر از ۸۰ میلیون تومان هم هست ولی آدم یا باید بسم‌الله جزو از ما بهتران باشد یا قاچاقچی باشد یا خر باشد یا مسئول باشد که بخواهد چنین زمینی را بخرد.
ایران با طبیعت چهارفصل و اماکن تاریخی‌ای به قدمت خود تاریخ و جنگل‌ها و کوه‌ها و دریاها و رودها و فرهنگ‌های گوناگون مردمش، بهترین کشوری است که می‌تواند به قطب گردشگری منطقه تبدیل بشود. اما به دلایل خاص همه گردشگران دنیا می‌روند به شهر دوبای که به جز همان دلایل خاص، هیچ چیزی برای تبدیل شدن به قطب گردشگری منطقه ندارد. دوبای حتا انگورهای قرمزش را هم از تاکستان‌های ایران تامین می‌کند.
تیم ملی فوتبال ایران یکی از قدرتمندترین تیم‌های آسیاست ولی نمی‌تواند در آسیا قهرمان بشود. چون آسیا برای ایران خیلی کوچیک است. هرچند یک عده می‌گویند دو سه بار بشوری بپوشی گشاد میشه و اندازه میشه اما ایران چشمش به آوردگاه‌های جهانی است ولی خب آنجا برایش بزرگ است و هرچه می‌شورد و می‌پوشد آب نمی‌رود و اندازه نمی‌شود.
به هر حال این کهن دیار، وطن ماست و ما آن را دوست داریم. با هر ضعف و ایرادی اینجا کشور ماست و به دور از انصاف است که فرزندی مادرش را دوست نداشته باشد یا تغییرش دهد. این سرزمین مادر ماست.
خلاص
ایران کشوری است در دل خاورمیانه و در قلب آسیا. اما نمی‌دانیم دقیقا کجای جهان است که اینقدر جهان با او چپ افتاده. استقلال و قدرت نظامی و هواخواهی از مظلومان عالم در کشور ایران، توی چشم جهانیان رفته و همه را کور کرده است. البته قیمت بالای دلار، برنده نشدن در قرعه‌کشی خودرو پس از ۴۰ بار ثبت‌نام و نذر نیاز، تورم افسارگسیخته و آلودگی هوای ایران هم در چشم مردمش رفته و نمی‌توانند قدم از قدم بردارند.
ایران کشوری است با ۸۰ میلیون نفر جمعیت که نصفشان می‌خواهند از ایران بروند و آن نصف دیگر می‌گویند نروید و چند میلیون ایرانی هم در خارج از ایران هستند که نصفشان به این نصفی که می‌خواهند بروند می‌گویند نیایید و نصفشان می‌گویند چیکار دارید؟ بذارید بیان خودشون بفهمن خارج خبری نیست.
ایران بیشتر از یک میلیون و ۶۰۰ هزار کیلومتر مربع مساحت دارد و لقمه چرب و نرمی برای زمین‌خواران به شمار می‌رود. اما همین زمین که چنان هلو در گلوی بعضی‌هاست، در برخی نقاط تهران حتا تا متری ۸۰ میلیون تومان هم می‌رسد. البته بیشتر از ۸۰ میلیون تومان هم هست ولی آدم یا باید بسم‌الله جزو از ما بهتران باشد یا قاچاقچی باشد یا خر باشد یا مسئول باشد که بخواهد چنین زمینی را بخرد.
ایران با طبیعت چهارفصل و اماکن تاریخی‌ای به قدمت خود تاریخ و جنگل‌ها و کوه‌ها و دریاها و رودها و فرهنگ‌های گوناگون مردمش، بهترین کشوری است که می‌تواند به قطب گردشگری منطقه تبدیل بشود. اما به دلایل خاص همه گردشگران دنیا می‌روند به شهر دوبای که به جز همان دلایل خاص، هیچ چیزی برای تبدیل شدن به قطب گردشگری منطقه ندارد. دوبای حتا انگورهای قرمزش را هم از تاکستان‌های ایران تامین می‌کند.
تیم ملی فوتبال ایران یکی از قدرتمندترین تیم‌های آسیاست ولی نمی‌تواند در آسیا قهرمان بشود. چون آسیا برای ایران خیلی کوچیک است. هرچند یک عده می‌گویند دو سه بار بشوری بپوشی گشاد میشه و اندازه میشه اما ایران چشمش به آوردگاه‌های جهانی است ولی خب آنجا برایش بزرگ است و هرچه می‌شورد و می‌پوشد آب نمی‌رود و اندازه نمی‌شود.
به هر حال این کهن دیار، وطن ماست و ما آن را دوست داریم. با هر ضعف و ایرادی اینجا کشور ماست و به دور از انصاف است که فرزندی مادرش را دوست نداشته باشد یا تغییرش دهد. این سرزمین مادر ماست.
خلاص
۱۶۵.۲k
۰۷ آذر ۱۴۰۱
دیدگاه ها (۷۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.