.

.
..
وقتی از #دلتنگی حرف میزنم نه #عاشقانه بهم میبافم و نه حرفهایم وی #ناله های #ادبی میدهند.

وقتی میگویم دلم تنگ شده دقیقا مانند معلم #تاریخی حرف میزنم که بغضش در درس معاهده #ترکمنچای میترکد، یا مثل آخرین #سرباز #عباس_میرزا رو به صفوف دشمنی که خودم باشم داد میزنم و #رجز میخوانم.

وقتی از دلتنگی حرف میزنم از نور ضعیف #شمع اتاق #تاریکی حرف میزنم که مشغول #هضم کردن نشخوار فکرهای یک #فیلسوف #طغیانگر است که به «#آه» رسیده است.

وقتی از دلتنگی حرف میزنم از یک #کلمه حرف میزنم؛ "#خالی" دقیقا از یک دشتِ خالی بدون #هیچ #آب و علفی، بدون هیچ #رنگ و بویی بدون هیچ چیزی که بتوان آن را #توصیف کرد، جایی که حتی #نویسنده های #چیره_دست هم برای توصیفش، خشاب پرِ کلماتشان را به سمت کلمه ای به اسم "خالی" خالی میکنند.
" وقتی از دلتنگی حرف میزنم از یک #حجم مافوق سنگین نامرئی روی شانه هایم حرف میزنم که تو نمیبینی، اما مرا زمین گیر کرده است. "
،
امان از این #دلتنگی ...