مردم اینجا چقدر مهربانند...

مردم اینجا چقدر مهربانند...

دیدند کفش ندارم برایم پاپوش دوختند
دیدند سرما میخورم سرم کلاه گذاشتند و چون برایم تنگ بود کلاه گشادتری
و دیدند هوا گرم شد ، پس کلاهم را برداشتند
و چون دیدند لباسم کهنه و پاره است به من وصله چسباندند
و چون از رفتارم فهمیدند که سواد ندارم محبت کردند
و حسابم را رسیدند
خواستم در این مهربان کده خانه بسازم ، نانم را آجر کردند گفتند کلبه بساز...
روزگار جالبیست مرغمان تخم نمی گذارد ولی هر روز گاومان می زاید...